ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΤΗΣ ΝΕΟΤΑΤΟΣ

Ένα ζευγάρι γλάρων πετά πάνω από το πέλαγος. Από κάτω τους, τα εγκόσμια κατακάθονται απαλά στο βυθό. Μισός αστακός σε σχήμα εμετού, ένα μπουκάλι αντηλιακού με δείκτη προστασίας 18, ένας ασύρματος, ένα μεταλλικό κατάρτι, ένα κινητό που κουδουνίζει μες στην αδιάβροχη θήκη του, μια κούκλα μπάρμπι με βραδινή ξώπλατη τουαλέτα για το χορό της αποφοίτησης, δυο ενήλικες άνθρωποι σε προχωρημένη πέψη, μια αδιάβροχη φωτογραφική μηχανή, το φιλμ δείχνει κάτι ακατονόμαστο, ένα κρυστάλλινο ποτήρι κρασιού με σομόν κραγιόν στα χείλη του, μια φωτιά σε σχήμα τσαλακωμένου νερού, το επταετές χέρι που κρατούσε την κούκλα καθώς αιωρείται ανεξάρτητα πλάι σε μια επάργυρη αλατιέρα - κατακάθονται όλα, κατακάθονται.

Είκοσι δύο ιστορίες με τον Χάρο. Βγαλμένες από τη ζωή. Βγαλμένες από τα υπόγεια του. Να τος, στη γωνία του δρόμου. Ενώ περιμένει, ένα γατάκι τρίβεται στα πόδια κι εκείνος το ταϊζει τριμμένη σοκοφρέτα με γέμιση φουντούκι. Ξεκαρδίζεται με λυγμούς. Γιατί;