ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Έφτασα στο κελί του κατά τις 11.00. Ο π. Παϊσιος ολομόναχος, έξω στον κήπο, σκάλιζε ένα ξύλο. Καθίσαμε έξω. Του διηγήθηκα με συντομία την προσκυνηματική μου περιήγηση στις μονές -από τη Φιλοθέου στη Μεγίστη Λαύρα και στις σκήτες- την εβδομάδα πριν από τη Σαρακοστή. Του μίλησα και για τη Σταυρονικήτα και για τη γνωριμία μου με τον γέροντα Βασίλειο. Τέλος, του εκμυστηρεύτηκα την πεποίθησή μου πως είναι το ίδιο το χέρι του Θεού που μας δείχνει το δρόμο σ' αυτή την πορεία.

«Κοίτα», μου αποκρίθηκε, «αυτή η αυστηρή συμπεριφορά προς τους ρωμαιοκαθολικούς εδώ στο Αγιο Όρος δεν οφείλεται σε έλλειψη αγάπης. Είναι σαν να περίμενε κάποιος από ένα γιατρό να του δώσει γλυκά, για να τον θεραπεύσει. Είναι ανάγκη, όμως, να επιστρέψουμε στην παράδοση των Πατέρων. Γι' αυτό σου είπα ότι οι καθολικοί πρέπει να προοδεύσουν πνευματικά, να επιστρέψουν στις πηγές, να γίνονται συνεχώς καλύτεροι καθολικοί, όπως κι εμείς πρέπει συνεχώς να γινόμαστε καλύτεροι ορθόδοξοι».