Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ

Κάποτε

Χρόνια τώρα / χρόνια εσύ / ασάφεια αναδιπλούμενη
εντός μου / το φιλί σου καθηλωμένο στη λήθη / σε
συγχωρώ κάθε μεσάνυχτα / στο πέρασμα των
χειμώνων / ήσυχα σε συλλογιέμαι / ήσυχα στο
νανούρισμα μιας βαθιάς πνιχτής σκιάς / σκεφτόμενη
πως τα οργισμένα φύλλα που πέφτουνε από ένα
κομμένο δέντρο / δεν πεθαίνουνε / δεν πεθαίνουνε /
παρά πέφτουνε μονάχα για να συρθούνε σε ένα
κράτημα / σε ένα δέσιμο / σε ένα κλείδωμα χρόνων /
μα τόσων χρόνων