Λένε πως τον τόπο του κανείς τον κουβαλάει μέσα του όπου κι αν πάει. Λένε πως η πατρίδα ζει μέσα μας, όσες πατρίδες κι αν γνωρίσουμε. Κι είναι αλήθεια πως ο τόπος που γεννηθήκαμε, ο τόπος που ζήσαμε τα πρώτα μας παιδικά χρόνια, φαντάζει μέσα μας τόσο ιδανικός. Έστω κι αν γυρίσαμε όλο τον κόσμο με τις ομορφιές του, η σκέψη μας τρέχει πάντα πίσω εκεί. Εκεί που είδαμε το φως του κόσμου, εκεί που ρίξαμε τα πρώτα μας βήματα, εκεί που αποκτήσαμε τις πρώτες εμπειρίες. Όσο περνούν τα χρόνια και η ζωή μικραίνει, τόσο η σκέψη μας τρέχει πίσω στον τόπο που αγαπήσαμε.
Έχω γνωρίσει πόλεις και χωριά, λίμνες και θάλασσες, τόπους μακρινούς και αλαργινούς, συνάντησα και αλλού το γαλάζιο ουρανό μας. Κι όμως, οι τόσες ξένες ομορφιές δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από μέσα μου την αγάπη για τον τόπο μου. Εκείνη τη μικρή κουκίδα στο χάρτη, εκείνο το οροπέδιο, το κρυμμένο από τα γύρω χαμηλά βουνά. Εκείνον τον παντέρημο σήμερα τόπο, τον άλλοτε γεμάτο με κόσμο, παιδικές φωνές και γέλια, τις γύρω δε πλαγιές του γεμάτες ζώα, κουδουνίσματα και ήχους φλογέρας.
Κάπου, απομακρυσμένο από το κυρίως χωριό, γύρω στα έξι χιλιόμετρα απόσταση, σε ένα οροπέδιο ήταν κτισμένα τα πέντε κτίσματα του οικισμού. Μια γειτονιά είκοσι-εικοσιπέντε ατόμων, κτισμένη από πολλά-πολλά χρόνια, μέσα στο πράσινο με τα λογής-λογής δένδρα γύρω της. Στο διπλανό σπίτι δέσποζε μια μεγάλη βελανιδιά, στην είσοδο του δρόμου μια άλλη. Θύμιζε λιγάκι «Ατλάντα». Έτσι που ζούσαμε όλοι μαζί, δεν είχαμε τίποτα να ζηλέψουμε από την Τάρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα.
Λένε πως τον τόπο του κανείς τον κουβαλάει μέσα του όπου κι αν πάει. Λένε πως η πατρίδα ζει μέσα μας, όσες πατρίδες κι αν γνωρίσουμε. Κι είναι αλήθεια πως ο τόπος που γεννηθήκαμε, ο τόπος που ζήσαμε τα πρώτα μας παιδικά χρόνια, φαντάζει μέσα μας τόσο ιδανικός. Έστω κι αν γυρίσαμε όλο τον κόσμο με τις ομορφιές του, η σκέψη μας τρέχει πάντα πίσω εκεί. Εκεί που είδαμε το φως του κόσμου, εκεί που ρίξαμε τα πρώτα μας βήματα, εκεί που αποκτήσαμε τις πρώτες εμπειρίες. Όσο περνούν τα χρόνια και η ζωή μικραίνει, τόσο η σκέψη μας τρέχει πίσω στον τόπο που αγαπήσαμε.
Έχω γνωρίσει πόλεις και χωριά, λίμνες και θάλασσες, τόπους μακρινούς και αλαργινούς, συνάντησα και αλλού το γαλάζιο ουρανό μας. Κι όμως, οι τόσες ξένες ομορφιές δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από μέσα μου την αγάπη για τον τόπο μου. Εκείνη τη μικρή κουκίδα στο χάρτη, εκείνο το οροπέδιο, το κρυμμένο από τα γύρω χαμηλά βουνά. Εκείνον τον παντέρημο σήμερα τόπο, τον άλλοτε γεμάτο με κόσμο, παιδικές φωνές και γέλια, τις γύρω δε πλαγιές του γεμάτες ζώα, κουδουνίσματα και ήχους φλογέρας.
Κάπου, απομακρυσμένο από το κυρίως χωριό, γύρω στα έξι χιλιόμετρα απόσταση, σε ένα οροπέδιο ήταν κτισμένα τα πέντε κτίσματα του οικισμού. Μια γειτονιά είκοσι-εικοσιπέντε ατόμων, κτισμένη από πολλά-πολλά χρόνια, μέσα στο πράσινο με τα λογής-λογής δένδρα γύρω της. Στο διπλανό σπίτι δέσποζε μια μεγάλη βελανιδιά, στην είσοδο του δρόμου μια άλλη. Θύμιζε λιγάκι «Ατλάντα». Έτσι που ζούσαμε όλοι μαζί, δεν είχαμε τίποτα να ζηλέψουμε από την Τάρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα.
Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑBKS.0020065BKS.0020065ΠΑΡΑΔΕΙΣΑ ΑΣΗΜΙΝΑΠΑΡΑΔΕΙΣΑ ΑΣΗΜΙΝΑΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΠΑΡΑΔΕΙΣΑ ΑΣΗΜΙΝΑ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-618-5067-23-6 Συγγραφέας: ΠΑΡΑΔΕΙΣΑ ΑΣΗΜΙΝΑ Εκδοτικός οίκος: IWRITE Σελίδες: 128 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Μάρτιος 2014 Λένε πως τον τόπο του κανείς τον κουβαλάει μέσα του όπου κι αν πάει. Λένε πως η πατρίδα ζει μέσα μας, όσες πατρίδες κι αν γνωρίσουμε. Κι είναι αλήθεια πως ο τόπος που γεννηθήκαμε, ο τόπος που ζήσαμε τα πρώτα μας παιδικά χρόνια, φαντάζει μέσα μας τόσο ιδανικός. Έστω κι αν γυρίσαμε όλο τον κόσμο με τις ομορφιές του, η σκέψη μας τρέχει πάντα πίσω εκεί. Εκεί που είδαμε το φως του κόσμου, εκεί που ρίξαμε τα πρώτα μας βήματα, εκεί που αποκτήσαμε τις πρώτες εμπειρίες. Όσο περνούν τα χρόνια και η ζωή μικραίνει, τόσο η σκέψη μας τρέχει πίσω στον τόπο που αγαπήσαμε. Έχω γνωρίσει πόλεις και χωριά, λίμνες και θάλασσες, τόπους μακρινούς και αλαργινούς, συνάντησα και αλλού το γαλάζιο ουρανό μας. Κι όμως, οι τόσες ξένες ομορφιές δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από μέσα μου την αγάπη για τον τόπο μου. Εκείνη τη μικρή κουκίδα στο χάρτη, εκείνο το οροπέδιο, το κρυμμένο από τα γύρω χαμηλά βουνά. Εκείνον τον παντέρημο σήμερα τόπο, τον άλλοτε γεμάτο με κόσμο, παιδικές φωνές και γέλια, τις γύρω δε πλαγιές του γεμάτες ζώα, κουδουνίσματα και ήχους φλογέρας. Κάπου, απομακρυσμένο από το κυρίως χωριό, γύρω στα έξι χιλιόμετρα απόσταση, σε ένα οροπέδιο ήταν κτισμένα τα πέντε κτίσματα του οικισμού. Μια γειτονιά είκοσι-εικοσιπέντε ατόμων, κτισμένη από πολλά-πολλά χρόνια, μέσα στο πράσινο με τα λογής-λογής δένδρα γύρω της. Στο διπλανό σπίτι δέσποζε μια μεγάλη βελανιδιά, στην είσοδο του δρόμου μια άλλη. Θύμιζε λιγάκι «Ατλάντα». Έτσι που ζούσαμε όλοι μαζί, δεν είχαμε τίποτα να ζηλέψουμε από την Τάρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα. Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση