Ο ΝΟΜΟΣ 3028/2002 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΣΧΟΛΙΑ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Είναι περίεργο σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που είναι εντόνως νομοπαραγωγική και αφορήτως και εν πολλοίς αδικαιολογήτως «πολύτιμη», συγχρόνως δε και κληρονόμος του σπουδαιότερου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, τα αντικείμενα του οποίου απαιτούν διηνεκές ενδιαφέρον και συνεχή προστασία, σε όλο το διάστημα των 176 ετών ελεύθερου βίου να έχουν εκδοθεί μαζί με τον παρόντα μόλις τέσσερις σημαντικοί και βασικοί νόμοι, αναγόμενοι στην προστασία των αρχαιοτήτων, και μάλιστα ο προηγούμενος είχε εκδοθεί πριν από 74 ολόκληρα χρόνια.

Και είναι ακόμη πιο περίεργο, διότι οι Έλληνες, παρά τα όσα κατά καιρούς λέγονται και ακούγονται, στο βάθος αγαπούν και σέβονται την πολιτιστική τους κληρονομιά. Αδιάψευτη περί αυτού μαρτυρία αποτελεί η μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο προσφορά των Ελλήνων που πολιορκούσαν την Ακρόπολη, προς τους Τούρκους πολιορκουμένους, μολυβιού για τα κανόνια τους, για να αποφύγουν οι τελευταίοι τις απολαξεύσεις των μνημείων για απόκτηση μετάλλου - μολυβιού, οι οποίες απολαξεύσεις θα κατέστρεφαν τα μνημεία.

Έστω πάντως και καθυστερημένα εξεδόθη ο ν. 3028/2002, ο οποίος αποτελεί εκτελεστικό του ισχύοντος Συντάγματος νόμο, αλλά και προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς υποχρεώσεις της χώρας, που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις διεθνείς δεσμεύσεις, από τις συμβάσεις που είχε υπογράψει ή προσχωρήσει η Ελλάδα.