Ο ΝΕΚΡΟΣ (ΔΕΜΕΝΟ)

Ο νεκρός του τίτλου του βιβλίου, ο Έντουάρ, εραστής της Μαρίας, έχει μόλις πεθάνει στην αρχή της ιστορίας, και ο θάνατός του προξενεί στη Μαρία μια κατάσταση αποχαλίνωσης και έκστασης. Αυτό ίσως να υπονοεί μια προηγούμενη κατάσταση περιορισμού και δέσμευσης από τον εραστή. Ωστόσο, ο Μπατάιγ μας αποκαλύπτει ότι, καθώς ο Εντουάρ πέθαινε, της ζήτησε να γδυθεί τελείως. Επομένως, η απελευθέρωσή της δεν οφείλεται στο θάνατό του. Μάλλον εκείνος είναι αυτός που προκαλεί και καθοδηγεί τη σεξουαλική της έκσταση ενώ πεθαίνει.

Η Μαρία παραβιάζει και αποσυναρμολογεί τους κοινωνικούς κανονιστικούς κώδικες - με τη γύμνια, το ακόρεστο μεθύσι και τον αχόρταστο ζωώδη πόθο της. Πραγματικά πίνει και συνουσιάζεται σαν να μην υπάρχει αύριο: εξάλλου επιβεβαιώνει επανειλημμένα ότι θα πεθάνει το πρωί.

«Στον Νεκρό ο Μπατάιγ ανακατεύει τη θνητότητα και το σκοτεινό μπουρλέσκ, το κροτάλισμα του θανάτου με τον οργασμό και το γοερό γέλιο, που συνδυάζονται για να δημιουργήσουν την απόλυτη εξαθλίωση». Υπάρχει μια σκόπιμη αντίθεση ανάμεσα στην τακτική, χωρισμένη σε κεφάλαια δομή του βιβλίου και στην άτακτη, πέρα από κανόνες δράση που αυτό αφηγείται.

Η χαοτική μείξη αντιθετικών ειδών και καταστάσεων (μπουρλέσκ, θάνατος, συνουσία, γέλιο) απεικονίζεται στη συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση της Μαρίας και στο ρόλο της - προκαλεί το σεξ και ταυτόχρονα γίνεται η ίδια θύμα της σεξουαλικής επιθυμίας των άλλων: κινεί την αφήγηση και ταυτόχρονα βγαίνει εκτός εαυτού μέσα από τη μέθη, τον πόνο, την ψυχική διάλυση και τη σεξουαλική φρενίτιδα.