Συγγραφέας: ΣΒΟΜΠ ΜΑΡΣΕΛ Εκδοτικός οίκος: ΑΓΡΑ Μετάφραση: STEAD-ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΛΙΑΝ Σελίδες: 144 Διαστάσεις: 17,5Χ12 Ημερομηνία Έκδοσης: 1987 Αγαπώ τη λέξη 'παρακμή', δηλώνει ο Paul Verlaine, λέξη αποστίλβουσα πορφύρα και χρυσάφι. Αποποιούμαι, βεβαίως, οποιονδήποτε προσβλητικό καταλογισμό εκπτώσεως. Η λέξη προυποθέτει, αντιθέτως, αβρούς λογισμούς έσχατου πολιτισμού, μια υψηλή λογοτεχνική παιδεία, ψυχή ικανή για έντονες ηδονές...είναι η τέχνη του να αποθνήσκεις εν ευμορφία. Ο αναγνώστης εύκολα θα αναγνωρίσει ορισμένα από τα παραπάνω ως εμφανή χαρακτηριστικά των Μίμων (1893) του Marcel Schwob (1867-1905), κείμενο που θεληματικά αυτοτοποθετείται την ώρα του αποστίλβοντος θανάτου του αρχαίου κόσμου, εμπνευσμένο από την έξοχη λογοτεχνική γνώση του δημιουργού του, γραμμένο με έντονη συγκίνηση και ψυχή ικανή για ηδονές. Οι Μίμοι φέρουν τα σημάδια μιας παρακμιακής δημιουργίας : παίρνουν τέλος με τον θάνατο του θεού Πανός, μία από τις παραδόσεις που συνταράζουν τη συμβολική και παρακμιακή λογοτεχνία. " Ο μέγας Παν απέθανε ! " είναι η φράση που γράφει το τέλος του αρχαίου κόσμου. Ο Schwob διαλέγει να δηλώσει ακριβώς την εποχή αυτή· ο λόγος του δουλεύει στις παρυφές, λογίζεται στιγμές που συχνά θεωρήθηκαν περιθωριακές, άσημες, χωρίς ιδιαίτερη λάμψη. Και θέλει να αποδώσει το δικό τους σκοτεινό φως, την αλλόκοτη ομορφιά τους.
|