ΜΕΤΟΥΣΙΩΜΕΝΟΙ

Σε βλέπω πάντα μέσα στις τέσσερις εποχές στους ανθισμένους κήπους του χειμώνα και στη θλίψη του αργόσυρτου φθινοπώρου στην ακροθαλασσιά των μελτεμιών και των κυμάτων στης άνοιξης τη λάμψη και της αναγέννησης στα μοναχικά περάσματά μου στα μονοπάτια των αιώνων και μέσα στους αθάνατους που άργησαν να κοιμηθούν. Απλώνω το χέρι μου κι αγγίζω την ολότητα σου διασχίζω τους ορίζοντες ορίζοντες του σύμπαντος και είσαι εκεί μες στους ανέμους και στο πλάνο μου που έχτισα για σένα.