ΜΕΘΕΞΗ ΟΝΕΙΡΩΝ

Βρίσκομαι εδώ. Εδώ απ' όπου ξεκίνησα για το μεγάλο θαυμαστό ταξίδι στη χώρα των ονείρων μου.
Βρίσκομαι εδώ. Στο χώμα που λάτρεψα και στην αλμύρα που γεύτηκα. Στέκομαι σα βράχος ορθός.
Κανένας ποιητής δεν μπορεί να υμνήσει στα ποιήματά του αυτό το ηλιοβασίλεμα που χαϊδεύει τη Σαλαμίνα, ούτε να γράψει για εκείνη την τριήρη που σκίζει τα νερά, κάνοντας με να θυμάμαι γιατί βρίσκομαι εδώ.
Μια σκέψη ακόμα, όμως, ταλανίζει το μυαλό μου. Μια σκέψη. Ότι επιτέλους, δεν υπάρχει πια νοσταλγία για τη Σαλαμίνα. Υπάρχει μόνο πόνος. Ένας πόνος ολοδικός μου, προσωπικός, σαν καιόμενη βάτος. Αποχαιρετώ τη Σαλαμίνα έπειτα από την τέλεση των μεγάλων μου καθηκόντων.
Συγχωρέστε με, τελώ και πάλι υπό την επήρεια των φλεγόμενων ονείρων μου, μόνο που αυτή φορά είναι πράξεις τετελεσμένες.