ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ

Χωρίς το πνεύμα του Θουκυδίδη ίσως ο Θερβάντες να μην είχε γράψει ποτέ τον Δον Κιχώτη του. Χωρίς τον Ηρόδοτο ο Κάφκα μοιάζει ξεκρέμαστος.
Η ανάσα της Αθήνας, έτσι όπως τη ρύθμισε η Ρώμη, υπήρξε η ανάσα μιας παράλληλης πορείας που παρακολούθησε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ως τον 20ό αιώνα. Αυτή έδινε τον ρυθμό στην ευρωπαϊκή ευαισθησία, αυτή προγραμμάτισε τη μεγάλη πορεία της καλλιτεχνικής και συγγραφικής δημιουργίας που κάλυπτε την Ιστορία με τη θαλπωρή της σκιάς της.
Οι 'Αραβες διάβασαν τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, όμως δεν κατάλαβαν ποτέ τον Ευριπίδη ή τον Φειδία. Και τώρα που η ανάσα της Αθήνας και της Ρώμης ακούγεται λαχανιασμένη, η Ευρώπη έχει χάσει τον ρυθμό της, τρικλίζει παραπαίοντας στα όρια της κατάθλιψης, της πλήξης που αναδίδει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών.