ΛΙΒΙΑΧΟΒΟ ΛΕΝΕ ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1948

"Αφήστε τον άντρα μου... αφήστε τον Στέφο μου... αφήστε τον Στέφο μου... σας παρακαλώ... αφήστε τον... αφήστε τον... αφήστε τον... σας ικετεύω... αφήστε τον... λυπηθείτε με... λυπηθείτε το μωρό μας... σας παρακαλώ... σας ικετεύω... αφήστε τον... σε λίγο θα γεννηθεί το παιδί μας... αφήστε τον... σας παρακαλώ... λυπηθείτε με... τί θ' απογίνω εγώ... σας παρακαλώ... σας παρακαλώ... μη μου τον πάρετε... αφήστε εδώ τον άντρα μου... σας παρακαλώ... λυπηθείτε έμενα χωρίς τον Στέφο μου... τί θα κάμω χωρίς τον Στέφο μου... λυπηθείτε με... λυπηθείτε το μωρό μας... σας ικετεύω... τον άντρα μου... τον Στέφο μου... μη μου παίρνετε τον Στέφο... μη μου παίρνετε τον Στέφο... μη μου τον πάρετε... τον άντρα μου... Στέφο μουυυυ... αφήστε τον άντρα μου... σας παρακαλώώώ... σας ικετεύω... λυπηθείτε το μωρό μας... λυπηθείτε εμένα... σας παρακαλώ... το Στέφο μου... Στέφοοοο μου... Στέφοοοο μουυυυ...".

Κάθε βήμα και μια ικεσία.
Είχαν φτάσει κοντά στη βρύση και βγήκε από τη φάλαγγα, ο θερμόαιμος υπασπιστής, ο Ηπειρώτης, ο κοντός και γεροδεμένος άντρας με τις πλάτες χιλιόμετρο και την περίεργη κορμοστασιά κι άρχισε να κατηφορίζει προς το μέρος της. Δεκάδες καρδιές πάγωσαν μεμιάς. Δεκάδες ανάσες κρατήθηκαν κι άλλα τόσα μάτια περίμεναν τί θα κάνει αυτός ο αιμοβόρος υπάνθρωπος.
Την πλησίασε και με τον υποκόπανο του όπλου του τη χτύπησε με δύναμη στην κοιλιά της. Έπεσε από τα χέρια του η Ρήνα στο χώμα και σώπασε τελείως.
Μία γυναίκα και το αγέννητο μωρό στα σπλάχνα της.
Οι δύο πρώτοι σκοτωμένοι.