ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ

Οι χειραψίες με πονούν?
πεντάκορμα φανοστατούν τα δάχτυλα
και πάνω στα ροκανίδια του ίσκιου τους
μια ύαινα τον ύπνο της χαίρει, χορτάτη
της παράκλησης, ψοφίμι και η ίδια.

Σπόρος δεν πέφτει να ταΐσω όσα πτερόεντα
νανούρισμα στα δόντια της έψαλλαν.
Στις τσέπες θυμάμαι, πουλιά
με ξύλινη φωνή? πληρώσαμε τον άνεμο με δαύτα.
Μας επεστράφη η ηχώ της παραγνώρισης.
Ρέστα θροΐσματα κι η πλάνη εν τη παλάμη:
Το δέντρο κελαηδούσε στο πριόνι του.
Μήτε χρησμός μήτε αχός μήτε ικεσία.