ΚΡΑΥΓΗ ΣΙΩΠΩΝ

Σκληρά χρόνια. Αδικία, σκληρότητα και υποκρισία. Η αλήθεια είναι πως όλα τα παραπάνω είναι συναισθήματα που κυριάρχησαν στις ζωές όλων μας μέσα στην τετραετία 2012 με 2015. Κάποιοι κοιμήθηκαν προϊστάμενοι και ξύπνησαν στο ταμείο ανεργίας. ’λλοι στόχευαν να γίνουν βουλευτές, αλλά τους προσέφεραν την καρέκλα του πρωθυπουργού. Κάποιοι πάλι συνειδητοποίησαν πως δημιούργησαν οικογένειες για να κρυφτούν πίσω από την ανάγκη να αναθρέψουν πρώτα τους εαυτούς τους.

Σε μία Ελλάδα που πίστεψε πως η καινοτομία του TEDx είναι να βάλεις WiFi σε καφετέριες, που πίστεψε πως ισορρόπησε την άνοδο της Ακροδεξιάς με την κυβέρνηση της Αριστεράς, που συνεχίζει να διώχνει μυαλά και να επιβραβεύει την κουτοπονηριά, υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις. Υπήρξαν κάποιοι που παρέδωσαν τα κλειδιά του γραφείου, που τους έπνιγε, για να ασχοληθούν με τα ταλέντα τους. Που αντιστάθηκαν στον πολτό της μάζας και επανέφεραν την έννοια του συνόλου των αξιόλογων μονάδων. Που έβγαλαν διαβατήριο ξένης χώρας για να σώσουν μέσα στην ψυχή τους τις Ελληνικές τους ρίζες.

Για κάποιους λοιπόν η τετραετία 2012-2015 ήταν ευλογημένη περίοδος. Γιατί συνειδητοποίησαν πως η πραγματική Ελλάδα είναι η χώρα αυτών που στέκονται ορθολογιστικά, πράττουν ρομαντικά και επιλέγουν να ζήσουν και όχι να επιβιώσουν.