ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

«Έχουν ξεκληριστεί οικογένειες. Βλέπει κανείς και θλίβεται κείνα τα παιδάκια με τα αδύνατα ποδαράκια και χεράκια, με τις φουσκωμένες κοιλιτσες από τον ερεθισμένο σπλήνα. Και το τελευταίο που θα σκεφτούν είναι ο γιατρός -και τούτο όταν πια είναι αργά.
Τούτα τα πλάσματα δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα από μαγειρεμένο φαγητό. Ένα κομμάτι ψωμί, κι αυτό μετρημένο, είναι όλο κι όλο για να χροτάσουν την πείνα τους.
Το αβγό μόνο που το βλέπουν, γιατί τα στέλνουν οι μανάδες τους στον μπακάλη, να το δόσουν, για να πάρουν λίγο ρύζι.
Με συγχωρείτε, σύντροφε Παπά, δεν μπορώ να συνεχίσω».