ΚΙ ΑΛΛΟ

Το δουλεμπόριο σήμερα: τουρκικά παράλια, δοσοληψίες δίχως έλεος, ηγεσίες ανίκανες να δώσουν λύσεις, πορτοκαλί σωσίβια, βλέμματα τρομαγμένα, παιδιά πνιγμένα σε μια θάλασσα μίσους. Αυτό είναι το σκηνικό του μυθιστορήματος του Γκιουντάι, τόσο αληθινό όσο η αλήθεια.

Ο εννιάχρονος Γκαζά αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο και να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, του Αχάντ, ο οποίος είναι διακινητής μεταναστών. Κάθε τόσο παραλαμβάνει ομάδες ταλαιπωρημένων ανθρώπων και τους οδηγεί στις ακτές της Τουρκίας, στο Αιγαίο, όπου άλλοι διακινητές αναλαμβάνουν την παράνομη μεταφορά τους στην Ελλάδα με σαπιοκάραβα, σε μια αλυσίδα παρανομίας που, μπροστά στο κέρδος, δεν υπολογίζει ζωές.

Ο μικρός Γκαζά, αντιμέτωπος καθημερινά με την απελπισία, επιφορτισμένος με το καθήκον να καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες των μεταναστών που μεταφέρει, ανακαλύπτει πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει σε αυτόν τον κόσμο είναι να θρέψει για τα καλά το μικρό δυνάστη που όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους.

Όταν από αμέλεια προκαλεί το θάνατο ενός νεαρού Αφγανού που κρύβει μέσα στο φορτηγό του πατέρα του, το θάνατο του μοναδικού ανθρώπου που, μέσα στη δυστυχία του, του έδειξε λίγη ανθρωπιά, ο κόσμος του Γκαζά ανατρέπεται και τότε ο ίδιος έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα μιας ύπαρξης στερημένης από ένα χάδι, μια αγκαλιά, έναν λόγο παρηγοριάς κι αγάπης. Και τότε ο μικρός τύραννος γιγαντώνεται και ζητάει κι άλλο... κι άλλο... κι άλλο...