ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΕΡΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ- ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Όποιος κοιτά με διεισδυτικότητα θεωρεί πρώτα τη φανέρωση των πνοών. Κατόπιν διακρίνει το καθαρό και το θολό. Ορίζει τους χαιρετισμούς των φιλοξενουμένων και του οικοδεσπότου. Διευθετεί τη μεγαλοπρεπή συμπεριφορά μεταξύ της πληθώρας των κορυφών. Το πολύ οδηγεί στη σύγχυση, το λίγο προκαλεί τη χαλάρωση. Ας εξαφανίζονται το πολύ και το λίγο. Περί τούτου πρόκειται, να χωρίζουμε το μακρινό από το κοντινό. Δεν πρέπει τα μακρινά βουνά να σχετίζονται με τα κοντινά βουνά, ούτε να μακρινά νερά να συνδέονται με τα κοντινά νερά.
Από το κείμενο Η δωρεά του τοπίου