ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ ΤΟΜΟΣ Γ

Η ηθική διδασκαλία του Αριστοτέλους είναι κατ' εξοχήν ανθρωπιστική. Στηρίζεται δηλαδή είς τον άνθρωπον καθ' εαυτόν με όλας τας χαρακτηριστικάς του ιδιότητας, αι οποίαι κατά μέν την καλήν των όψιν είναι αρεταί, κατά δε την αντίθετον είναι κακίαι, και προσδιορίζονται κατά την διαβίωσιν του είς την πολιτικήν κοινότητα και κατά την μετά των άλλων πολιτών επικοινωνίαν του.

Ο αναγνώστης των Ηθικών Νικομαχείων του Αριστοτέλους διαπιστώνει, ότι την κατευθυντήριον γραμμήν είς τον δρόμον της ζωής πρέπει να προσδιορίζη η αρετή, διότι αυτή μόνη εξασφαλίζει είς τον άνθρωπον την πραγματικήν ευδαιμονίαν και αισθάνεται κατά κάποιον τρόπον, ότι αποκαθαίρεται από τας κακάς και τας φαυλότητας του συγχρόνου βίου, και προάγεται κάπως είς την θέσιν του Σωκράτους, διά να αναπέμψη προς τον θεόν την ευχήν, την οποίαν και εκείνος ανέπεμψε με καθαράν καρδίαν και ακίβδηλον διάνοιαν είς το τέλος του Πλατωνικού Φαίδρου:

''Θεέ μου, δός μου την χάριν να αποκτήσω ψυχικήν ωραιότητα, και τα εξωτερικά αγαθά, που έχω, να ευρίσκωνται είς αρμονικάς σχέσεις προς τον εσωτερικόν μου ωραίον κόσμον και πλούσιον να θεωρώ μόνον εκείνον, τον οποίον έχει ο σώφρων άνθρωπος''.