Το κελί είχε αριθμό εφτά. Χωρούσε εφτά βήματα ίσα-ίσα. Μικρά βήματα, πάνω-κάτω. Στενόμακρο το κελί. Σαν κουτί. Χτισμένο το παράθυρο. Απ' έξω οι φωνές. Εκείνος ζητούσε να του πούνε μέρα και ώρα. Δεν τον ένοιαζε ο μήνας. Ο χρόνος. Ο καιρός πω ήταν. Αν έβρεχε. Αν είχε ήλιο. Δεν τον ένοιαζε. Ημέρα και ώρα. Στενό κελί από πέτρα. Στους τοίχους σκουλήκια, υγρά, μεγάλα, πρησμένα από την υγρασία πρασίνιζε πηχτή, δυό δάχτυλα, στον παλιό, ανύπαρκτο πια, ασβέστη. Έξω στο διάδρομο ποντίκια τεράστια και άμα άνοιγες την πόρτα έμπαιναν και σεργιάνιζαν άφοβα, ανάμεσα στα ξετρελαμένα πόδια των φυλακισμένων. Κάποιος έλεγε κάθε μέρα το ίδιο: "Τελικά, θα μας φάνε τα ποντίκια ζωντανούς".
Εκείνος έξυνε τον τοίχο μ' ένα κουτάλι, δεν έβρισκε ασβέστη, δεν έβρισκε επίπεδη επιφάνεια, δεν κατάφερνε να φτάσει μέχρι εκεί που υπήρχανε λέξεις γραμμένες σκόρπια, "μάνα μου" και "αύριο πεθαίνω" και "θάνατος στους φασίστες" και "ελευθερία αδέρφια, γι' αυτήν πεθαίνουμε σήμερα".
Δεν κατάφερνε παρά μόνο συλλαβές, σκόρπιες εδώ και κει, συλλαβές, χωρίς νόημα, "σπα, βα, ρο, κε, μα, τος, λια, σε", κάτι σπασμένες λέξεις, σπασμένες και άγρια όρθιες μέσα στο σκοτάδι του κελιού του, "εκδίκηση", αυτό βγήκε ολόκληρο στο μέρος που ήταν το κεφάλι του, "ζητάμε εκδίκηση" και πάνω στη λέξη, τα λιωμένα, υγρά σκουλίκια.
Το κελί είχε αριθμό εφτά. Χωρούσε εφτά βήματα ίσα-ίσα. Μικρά βήματα, πάνω-κάτω. Στενόμακρο το κελί. Σαν κουτί. Χτισμένο το παράθυρο. Απ' έξω οι φωνές. Εκείνος ζητούσε να του πούνε μέρα και ώρα. Δεν τον ένοιαζε ο μήνας. Ο χρόνος. Ο καιρός πω ήταν. Αν έβρεχε. Αν είχε ήλιο. Δεν τον ένοιαζε. Ημέρα και ώρα. Στενό κελί από πέτρα. Στους τοίχους σκουλήκια, υγρά, μεγάλα, πρησμένα από την υγρασία πρασίνιζε πηχτή, δυό δάχτυλα, στον παλιό, ανύπαρκτο πια, ασβέστη. Έξω στο διάδρομο ποντίκια τεράστια και άμα άνοιγες την πόρτα έμπαιναν και σεργιάνιζαν άφοβα, ανάμεσα στα ξετρελαμένα πόδια των φυλακισμένων. Κάποιος έλεγε κάθε μέρα το ίδιο: "Τελικά, θα μας φάνε τα ποντίκια ζωντανούς".
Εκείνος έξυνε τον τοίχο μ' ένα κουτάλι, δεν έβρισκε ασβέστη, δεν έβρισκε επίπεδη επιφάνεια, δεν κατάφερνε να φτάσει μέχρι εκεί που υπήρχανε λέξεις γραμμένες σκόρπια, "μάνα μου" και "αύριο πεθαίνω" και "θάνατος στους φασίστες" και "ελευθερία αδέρφια, γι' αυτήν πεθαίνουμε σήμερα".
Δεν κατάφερνε παρά μόνο συλλαβές, σκόρπιες εδώ και κει, συλλαβές, χωρίς νόημα, "σπα, βα, ρο, κε, μα, τος, λια, σε", κάτι σπασμένες λέξεις, σπασμένες και άγρια όρθιες μέσα στο σκοτάδι του κελιού του, "εκδίκηση", αυτό βγήκε ολόκληρο στο μέρος που ήταν το κεφάλι του, "ζητάμε εκδίκηση" και πάνω στη λέξη, τα λιωμένα, υγρά σκουλίκια.
ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ 288 ΩΡΕΣBKS.0120331BKS.0120331ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Συγγραφέας: ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑ Εκδοτικός οίκος: ΚΕΔΡΟΣ Σελίδες: 176 Διαστάσεις: 14Χ20, 6 Ημερομηνία Έκδοσης: 1982 Το κελί είχε αριθμό εφτά. Χωρούσε εφτά βήματα ίσα-ίσα. Μικρά βήματα, πάνω-κάτω. Στενόμακρο το κελί. Σαν κουτί. Χτισμένο το παράθυρο. Απ' έξω οι φωνές. Εκείνος ζητούσε να του πούνε μέρα και ώρα. Δεν τον ένοιαζε ο μήνας. Ο χρόνος. Ο καιρός πω ήταν. Αν έβρεχε. Αν είχε ήλιο. Δεν τον ένοιαζε. Ημέρα και ώρα. Στενό κελί από πέτρα. Στους τοίχους σκουλήκια, υγρά, μεγάλα, πρησμένα από την υγρασία πρασίνιζε πηχτή, δυό δάχτυλα, στον παλιό, ανύπαρκτο πια, ασβέστη. Έξω στο διάδρομο ποντίκια τεράστια και άμα άνοιγες την πόρτα έμπαιναν και σεργιάνιζαν άφοβα, ανάμεσα στα ξετρελαμένα πόδια των φυλακισμένων. Κάποιος έλεγε κάθε μέρα το ίδιο: "Τελικά, θα μας φάνε τα ποντίκια ζωντανούς". Εκείνος έξυνε τον τοίχο μ' ένα κουτάλι, δεν έβρισκε ασβέστη, δεν έβρισκε επίπεδη επιφάνεια, δεν κατάφερνε να φτάσει μέχρι εκεί που υπήρχανε λέξεις γραμμένες σκόρπια, "μάνα μου" και "αύριο πεθαίνω" και "θάνατος στους φασίστες" και "ελευθερία αδέρφια, γι' αυτήν πεθαίνουμε σήμερα". Δεν κατάφερνε παρά μόνο συλλαβές, σκόρπιες εδώ και κει, συλλαβές, χωρίς νόημα, "σπα, βα, ρο, κε, μα, τος, λια, σε", κάτι σπασμένες λέξεις, σπασμένες και άγρια όρθιες μέσα στο σκοτάδι του κελιού του, "εκδίκηση", αυτό βγήκε ολόκληρο στο μέρος που ήταν το κεφάλι του, "ζητάμε εκδίκηση" και πάνω στη λέξη, τα λιωμένα, υγρά σκουλίκια. ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ 288 ΩΡΕΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση