Δεν έχουν ακόμα συμπληρωθεί σαράντα χρόνια από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε ο όρος ''ύστερη αρχαιότητα'' -ευρύτερος σε σημασία και περιεχόμενο από τον προγενέστερο ''ύστερη ρωμαϊκή αυτοκρατορία''- διεκδικώντας από την επιστημονική κοινότητα την δική του ανεξάρτητη γνωστική περιοχή κυριαρχίας. Ξεπερνώντας τους πρώτους εφηβικούς ενθουσιασμούς και τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που χαρακτηρίζουν κάθε νεοσύστατο κλάδο, η ύστερη αρχαιότητα γρήγορα κέρδισε την αυτονομία της χάρη στην επίμονη έρευνα πολλών ιστορικών, φιλολόγων, φιλοσόφων και θεολόγων απ όλο τον κόσμο, αλλά τα βιβλιογραφικά ίχνη αυτής της εργώδους και συναρπαστικής προσπάθειας μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται σε ελληνικές μεταφράσεις. Ανάλογα, κι ο αριθμός των Ελλήνων μελετητών που ασχολούνται με το θέμα είναι ακόμα αρκετά περιορισμένος.
Αλλά τι να σημαίνει άραγε αυτός ο ουδέτερος όρος, ο οποίος στο πρώτο άκουσμά του σου μεταδίδει ένα μελαγχολικό αίσθημα φθινοπώρου, αφού αναφέρεται ευθέως σ ένα τέλος εποχής, δηλαδή σ ένα κρίσιμο μεταίχμιο; Τι απασχολούσε τότε τους ανθρώπους, ποια ιδεολογικά ρεύματα επηρέαζαν και προσανατόλιζαν την καθημερινότητά τους; Σ αυτά τα εισαγωγικά, ή και προεισαγωγικά ίσως, ερωτήματα επιχειρεί ν απαντήσει κι η ολιγοσέλιδη ετούτη μελέτη γνωρίζοντας εκ των προτέρων την αδυναμία της να συνοψίσει τις κυρίαρχες ιδεολογικές αντιλήψεις και τις ενδιάθετες απόψεις μιας τόσο εκτεταμένης και συνάμα τόσο αντιφατικής περιόδου. Γι αυτό και σπεύδει να δηλώσει πως μόνη της φιλοδοξία είναι να προκαλέσει τον αναγνώστη, μέσα από βιβλιογραφικές νύξεις κι από αναφορές σε κείμενα και συγγραφείς της εποχής, για ν ασχοληθεί εκείνος πιο επισταμένα, στη συνέχεια, με το θέμα. 'Αλλωστε, το ενδιαφέρον αυξάνεται κατακόρυφα εάν αναλογιστούμε ότι οι καιροί μας, της ύστερης νεωτερικότητας, παρουσιάζουν αρκετές αναλογίες με την ιστορική περίοδο που εξετάζουμε. Στο αρχικό κείμενο προστέθηκε ως συναφής και μια παλιότερη, αλλά αδημοσίευτη ως τώρα μελέτη, η οποία διερευνά με συντομία τη σχέση μεταξύ ερμηνευτικής και πραξεολογίας στον Μέγα Βασίλειο. Μ αυτό τον τρόπο αισθάνομαι ότι κλείνει προσωρινά ένας κύκλος μελέτης που είχε ανοίξει εξαιτίας του.
Δεν έχουν ακόμα συμπληρωθεί σαράντα χρόνια από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε ο όρος ''ύστερη αρχαιότητα'' -ευρύτερος σε σημασία και περιεχόμενο από τον προγενέστερο ''ύστερη ρωμαϊκή αυτοκρατορία''- διεκδικώντας από την επιστημονική κοινότητα την δική του ανεξάρτητη γνωστική περιοχή κυριαρχίας. Ξεπερνώντας τους πρώτους εφηβικούς ενθουσιασμούς και τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που χαρακτηρίζουν κάθε νεοσύστατο κλάδο, η ύστερη αρχαιότητα γρήγορα κέρδισε την αυτονομία της χάρη στην επίμονη έρευνα πολλών ιστορικών, φιλολόγων, φιλοσόφων και θεολόγων απ όλο τον κόσμο, αλλά τα βιβλιογραφικά ίχνη αυτής της εργώδους και συναρπαστικής προσπάθειας μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται σε ελληνικές μεταφράσεις. Ανάλογα, κι ο αριθμός των Ελλήνων μελετητών που ασχολούνται με το θέμα είναι ακόμα αρκετά περιορισμένος.
Αλλά τι να σημαίνει άραγε αυτός ο ουδέτερος όρος, ο οποίος στο πρώτο άκουσμά του σου μεταδίδει ένα μελαγχολικό αίσθημα φθινοπώρου, αφού αναφέρεται ευθέως σ ένα τέλος εποχής, δηλαδή σ ένα κρίσιμο μεταίχμιο; Τι απασχολούσε τότε τους ανθρώπους, ποια ιδεολογικά ρεύματα επηρέαζαν και προσανατόλιζαν την καθημερινότητά τους; Σ αυτά τα εισαγωγικά, ή και προεισαγωγικά ίσως, ερωτήματα επιχειρεί ν απαντήσει κι η ολιγοσέλιδη ετούτη μελέτη γνωρίζοντας εκ των προτέρων την αδυναμία της να συνοψίσει τις κυρίαρχες ιδεολογικές αντιλήψεις και τις ενδιάθετες απόψεις μιας τόσο εκτεταμένης και συνάμα τόσο αντιφατικής περιόδου. Γι αυτό και σπεύδει να δηλώσει πως μόνη της φιλοδοξία είναι να προκαλέσει τον αναγνώστη, μέσα από βιβλιογραφικές νύξεις κι από αναφορές σε κείμενα και συγγραφείς της εποχής, για ν ασχοληθεί εκείνος πιο επισταμένα, στη συνέχεια, με το θέμα. 'Αλλωστε, το ενδιαφέρον αυξάνεται κατακόρυφα εάν αναλογιστούμε ότι οι καιροί μας, της ύστερης νεωτερικότητας, παρουσιάζουν αρκετές αναλογίες με την ιστορική περίοδο που εξετάζουμε. Στο αρχικό κείμενο προστέθηκε ως συναφής και μια παλιότερη, αλλά αδημοσίευτη ως τώρα μελέτη, η οποία διερευνά με συντομία τη σχέση μεταξύ ερμηνευτικής και πραξεολογίας στον Μέγα Βασίλειο. Μ αυτό τον τρόπο αισθάνομαι ότι κλείνει προσωρινά ένας κύκλος μελέτης που είχε ανοίξει εξαιτίας του.
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣBKS.0856014BKS.0856014ΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣΚατηγορία: ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ •ΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ στην κατηγορία ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ISBN: 978-960-289-080-0 Συγγραφέας: ΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Εκδοτικός οίκος: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ Σελίδες: 123 Ημερομηνία Έκδοσης: 2005 Δεν έχουν ακόμα συμπληρωθεί σαράντα χρόνια από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε ο όρος ''ύστερη αρχαιότητα'' -ευρύτερος σε σημασία και περιεχόμενο από τον προγενέστερο ''ύστερη ρωμαϊκή αυτοκρατορία''- διεκδικώντας από την επιστημονική κοινότητα την δική του ανεξάρτητη γνωστική περιοχή κυριαρχίας. Ξεπερνώντας τους πρώτους εφηβικούς ενθουσιασμούς και τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που χαρακτηρίζουν κάθε νεοσύστατο κλάδο, η ύστερη αρχαιότητα γρήγορα κέρδισε την αυτονομία της χάρη στην επίμονη έρευνα πολλών ιστορικών, φιλολόγων, φιλοσόφων και θεολόγων απ όλο τον κόσμο, αλλά τα βιβλιογραφικά ίχνη αυτής της εργώδους και συναρπαστικής προσπάθειας μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται σε ελληνικές μεταφράσεις. Ανάλογα, κι ο αριθμός των Ελλήνων μελετητών που ασχολούνται με το θέμα είναι ακόμα αρκετά περιορισμένος. Αλλά τι να σημαίνει άραγε αυτός ο ουδέτερος όρος, ο οποίος στο πρώτο άκουσμά του σου μεταδίδει ένα μελαγχολικό αίσθημα φθινοπώρου, αφού αναφέρεται ευθέως σ ένα τέλος εποχής, δηλαδή σ ένα κρίσιμο μεταίχμιο; Τι απασχολούσε τότε τους ανθρώπους, ποια ιδεολογικά ρεύματα επηρέαζαν και προσανατόλιζαν την καθημερινότητά τους; Σ αυτά τα εισαγωγικά, ή και προεισαγωγικά ίσως, ερωτήματα επιχειρεί ν απαντήσει κι η ολιγοσέλιδη ετούτη μελέτη γνωρίζοντας εκ των προτέρων την αδυναμία της να συνοψίσει τις κυρίαρχες ιδεολογικές αντιλήψεις και τις ενδιάθετες απόψεις μιας τόσο εκτεταμένης και συνάμα τόσο αντιφατικής περιόδου. Γι αυτό και σπεύδει να δηλώσει πως μόνη της φιλοδοξία είναι να προκαλέσει τον αναγνώστη, μέσα από βιβλιογραφικές νύξεις κι από αναφορές σε κείμενα και συγγραφείς της εποχής, για ν ασχοληθεί εκείνος πιο επισταμένα, στη συνέχεια, με το θέμα. 'Αλλωστε, το ενδιαφέρον αυξάνεται κατακόρυφα εάν αναλογιστούμε ότι οι καιροί μας, της ύστερης νεωτερικότητας, παρουσιάζουν αρκετές αναλογίες με την ιστορική περίοδο που εξετάζουμε. Στο αρχικό κείμενο προστέθηκε ως συναφής και μια παλιότερη, αλλά αδημοσίευτη ως τώρα μελέτη, η οποία διερευνά με συντομία τη σχέση μεταξύ ερμηνευτικής και πραξεολογίας στον Μέγα Βασίλειο. Μ αυτό τον τρόπο αισθάνομαι ότι κλείνει προσωρινά ένας κύκλος μελέτης που είχε ανοίξει εξαιτίας του. ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση