Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Το ζεύγος Τζαντ, ο Τσαρλς και η Δάφνη, μετακόμισε σε ένα χωριό της Κορνουάλης μετά την απόλυση του συζύγου. Εκεί ο Τσαρλς εκδικείται τα κουνέλια που έχουν βάλει στο μάτι τον κήπο του και η Δάφνη ξεσπά σε εξωτικές συνταγές με ψάρι. Τα παιδιά τους έχουν σκορπίσει εδώ και χρόνια. Ο γιος τους πλούτισε πουλώντας κάλτσες στο διαδίκτυο κι ετοιμάζεται να παντρευτεί, η μικρή τους κόρη δουλεύει σε διαφημιστική εταιρεία, πειραματίζεται με τα ναρκωτικά και ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Το πρόβλημα όμως είναι η μεγάλη κόρη. Από την Οξφόρδη ως τον οίκο Christie's, η «Τζούτζου» έφτασε στο απόγειο των φιλοδοξιών που έχει μια μεσοαστική οικογένεια για τα παιδιά της. Όμως σήμερα, το αγαπημένο κοριτσάκι του μπαμπά, επιστρέφει από τις αμερικάνικες φυλακές, όπου έμεινε δυο χρόνια για την κλοπή ενός βιτρό του Τίφανι. Πώς θα καταφέρει η μισοδιαλυμένη οικογένεια Τζαντ να αποδεχτεί τα λάθη της και να πιστέψει πάλι στην Υπόσχεση της Ευτυχίας;

Αν ο κοινωνιολόγος του μέλλοντος θελήσει να μελετήσει τη μεσοαστική οικογένεια στις αρχές του 21ού αιώνα δεν έχει παρά να ανατρέξει στο μυθιστόρημα του Τζάστιν Καρτράιτ Η υπόσχεση της ευτυχίας. Τα χαρακτηριστικά της αγγλικής μεσοαστικής τάξης, που δεν απέχει ιδιαίτερα από την ελληνική, αποτυπώνονται με απόλυτη πιστότητα στη ζωή της οικογένειας Τζαντ, του πατέρα, της μητέρας και των τριών ενήλικων παιδιών τους.

Στο όγδοο μυθιστόρημά του, ο Τζάστιν Καρτράιτ εισέρχεται στην επικίνδυνη περιοχή του οικογενειακού μυθιστορήματος, γκρεμίζοντας το κοινότοπο σκηνικό με τα γνώριμα πολυπαιγμένα δράματα, και εισάγει μεγάλα ηθικά ζητήματα με οξυδέρκεια, φρεσκάδα και πολύ χιούμορ. Ο Καρτράιτ εμπνέεται τον τίτλο του μυθιστορήματός του από ένα ερώτημα που είχε θέσει ο Τζον Απντάικ: «Η ευτυχία ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού;». Το μυθιστόρημα του δίνει την απάντηση που όλοι ελπίζουμε: η ευτυχία δεν είναι μια χίμαιρα, είναι ένας ρεαλιστικός, εφικτός στόχος.