Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι έννοιες του καλού και του κακού προσδιορίζουν τη ζωή και το θάνατο. Δεν έχουν νομική, ηθική ή άλλη έννοια. Είναι ένα γεγονός υπαρξιακής επιλογής. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν έγκειται στο να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Η ελευθερία είναι το να έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο τρόπους ύπαρξης. Όταν ο άνθρωπος παραμένει στην προφάνεια της υλικής υπόστασής του, αδυνατεί να ξεπεράσει το μηδέν και κινείται στα όρια της αβύσσου. Αρνείται αυτό που τον ξεπερνάει και αναπτύσσει την ατομική ιδιοτέλεια. Η μοναδικότητά του στρέφεται κατά του θνητού χαρακτήρα της ατομικότητάς του και αυτό είναι το κίνητρο για τη φιλοδοξία της εξουσίας. Η τάση προς την υλικότητα και τον εξωτερικό κόσμο οδηγεί στον απόλυτο μηδενισμό. Αυτή είναι και η κόλαση στην πραγματικότητα της ανθρώπινης υπόστασης. Η αδυναμία της να συσχετιστεί και να κοινωνήσει.

Η αξία της ορθόδοξης θεολογίας λοιπόν, αν πραγματικά υπάρχει, έγκειται στο γεγονός ότι απαντά στα πραγματικά προβλήματα πραγματικών ανθρώπων και σε πραγματικές εποχές. Στο βιβλίο αυτό, η θεολογία γίνεται αντικείμενο μελέτης ως λόγος που θεραπεύει την ανθρώπινη υπόσταση και της δίνει την προοπτική της ελπίδας, σε έναν κόσμο που η απελπισία φωλιάζει στις ψυχές και διαβρώνει ως αρρώστια την πνευματική κατάσταση των ανθρώπων.