Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

«Αυτό που πάντα αναζητούσε ο άνθρωπος, δεν είναι ούτε ο πόνος, ούτε η χαρά, αλλά, απλά η Ζωή. Ο άνθρωπος επεδίωξε να ζήσει έντονα, ολοκληρωμένα, τέλεια. Όταν θα μπορεί να το κάνει αυτό, χωρίς να ασκεί περιορισμούς στους άλλους ή να τους υφίσταται ο ίδιος και οι δραστηριότητες του θα τον ευχαριστούν, τότε θα είναι πιο λογικός, πιο υγιής, πιο πολιτισμένος, περισσότερο ο εαυτός του.

Η χαρά είναι η δοκιμασία της Φύσης, η ένδειξη της αποδοχής της. Όταν ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος, βρίσκεται σε αρμονία με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του.

Ο νέος Ατομικισμός, στην υπηρεσία του οποίου ο Σοσιαλισμός, είτε το θέλει είτε όχι, δουλεύει, θα είναι η τέλεια αρμονία. Θα είναι αυτό που οι Έλληνες αναζήτησαν αλλά δεν μπόρεσαν να πραγματώσουν παρά μόνο στο επίπεδο του Στοχασμού, επειδή είχαν και έτρεφαν δούλους θα είναι αυτό που αναζήτησε η Αναγέννηση αλλά δεν μπόρεσε να πραγματώσει εντελώς παρά μόνο στην Τέχνη, επειδή είχε δούλους που πέθαιναν από την πείνα. Θα είναι ολοκληρωμένος και χάρη σ' αυτόν κάθε άνθρωπος θα φτάνει στην τελειότητα του. Ο νέος Ατομικισμός είναι ο νέος Ελληνισμός.»

Στο βιβλίο του «Η Ψυχή του ανθρώπου στον Σοσιαλισμό» ο ιδιοφυής Ουάιλντ κατορθώνει με γλαφυρότητα ύφους και διαύγεια πνεύματος να χειριστεί με μαεστρία την πολυπλοκότητα του ζητήματος, συνθέτοντας ένα κείμενο δοκιμιακό, ριζοσπαστικό και συνάμα διαχρονικό. Προβαίνοντας σε ένα σύνολο επιχειρημάτων και κριτικών προσεγγίσεων, έρχεται για μια ακόμα φορά σε σφοδρή αντιπαράθεση με κάθε έννοια συμβατικότητας.