Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΟ ΤΟ 19Ο ΣΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

Αντικείμενο της έρευνας αυτής αποτελεί η μετανάστευση των Ελλήνων καλλιτεχνών στο Παρίσι από το 19ο στον 20ό αιώνα. Η αποδημία και η διασπορά των καλλιτεχνών θεωρείται ουσιώδους σημασίας, καθόσον το έργο τους συνέβαλε καίρια και αποφασιστικά στη διαμόρφωση της Νεοελληνικής Τέχνης. Η σύγχρονη ελληνική τέχνη διαμορφώθηκε στηριζόμενη στην παράδοση και στην καλλιτεχνική κληρονομιά από τη μια και τις κατακτήσεις της Δυτικής Τέχνης από την άλλη, φορείς των οποίων στην Ελλάδα υπήρξαν οι καλλιτέχνες της Ελληνικής Διασποράς. Διαχωρίζονται οι περίοδοι της καλλιτεχνικής μετανάστευσης και εκτίθενται τα αίτια που ώθησαν τους καλλιτέχνες σε κάθε έξοδο από τη χώρα, που, στο μεγαλύτερο ποσοστό, συμπίπτουν με τις αιτίες που προκάλεσαν τα ευρύτερα μεταναστευτικά ρεύματα, ως κοινωνικά φαινόμενα.

Αναφέρονται οι ιστορικές, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες στην Ελλάδα, ως χώρα αποστολής των μεταναστών, και στη Γαλλία ως χώρα υποδοχής, καθώς επέδρασαν ουσιαστικά τόσο στην απόφαση τους για την αποδημία, όσο και στη ζωή τους από την οπτική της ένταξης τους στο κοινωνικό περιβάλλον της χώρας που τους δέχτηκε, τη δημιουργία ταυτότητας, την ανάπτυξη του καλλιτεχνικού ιδιώματος και την ίδρυση παροικιών-κοινοτήτων. Παράλληλα, εξετάζεται η σχέση τους με την Ελλάδα και η συμβολή τους στη εξέλιξη της ελληνικής τέχνης.

Ακόμα, ερευνάται η ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Ανδρέου, γλύπτη, ζωγράφου και χαράκτη, κατεξοχήν εκπροσώπου της Διασποράς των Ελλήνων καλλιτεχνών στο Παρίσι, στο οποίο έζησε από το 1945 έως το 2003. Προβάλλεται ο αντίκτυπος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας και προσφοράς στον τόπο αυτόν, όπως και η αντίληψη της τοπικής κοινωνίας αναφορικά με τον ίδιο και το έργο του.