Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΚΤΩ

Συλλογή 14 διηγημάτων του Μάνου Ελευθερίoυ.

Tότε είδα κι εγώ το τίποτα. Εκεί που έβλεπε και η ίδια ή που εγώ νόμιζα ότι έβλεπε όλα εκείνα τα χρόνια που δεν τη γνώριζα. Και είδα ξαφνικά μέσα στα μάτια της αυτά τα πάμφωτα αρχαία ερείπια της ρημαγμένης ζωής πολλών ανθρώπων. Συναντήσεις πολλές και αποχαιρετισμούς. Τρένα και πλοία και λεωφορεία σαράβαλα και σκισμένες βαλίτσες δεμένες με σκοινιά. Την είδα που είχε κάπως απογειωθεί, δεν πατούσε στο χώμα, πατούσε σ' ένα μικρό γαλάζιο συννεφάκι, κάτω από τα παπούτσια της κυκλοφορούσαν με άνεση όλες οι γάτες της οικουμένης διαρκώς νιαουρίζοντας και πεινασμένες. Τι ρόλος ήταν αυτός που έπαιζε; Τίνος συγγραφέα;
Τη χαιρέτησα ευγενικά και έφυγα. Η λύσσα μου και η περιέργειά μου με είχαν εκδικηθεί. Η σπάνια προαίσθησή μου μπροστά στους κινδύνους είχε πάει περίπατο. Χωρίς να το σκεφτώ είχα βγάλει ο ίδιος τα μάτια μου. Σύρθηκα μέχρι τη δουλειά μου εξαντλημένος και λυπημένος. Κι όταν αργότερα σύρθηκα πάλι μέχρι το σπίτι μου δεν είχα όρεξη για τίποτε. 'Ανοιξα μόνο την μπαλκονόπορτα για να 'ρχεται πιο εύκολα μες στο δωμάτιο η μελαγχολία της Αθήνας και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση για ν' ακούσω τις ειδήσεις.
Aπόσπασμα από το ομότιτλο διήγημα