To Νο1 Ηλεκτρονικό πολυκατάστημα
Αγορά χωρίς εγγραφή
Δωρεάν αποστολή για αγορές άνω των 90€
Για τηλεφωνικές παραγγελίες
211 500 0 500
Αρχική > Βιβλία > Ιστορία > Η ΛΕΠΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ
 
 
 
   
 
i lepra ston elladiko xoro photo

i lepra ston elladiko xoro photo


Η ΛΕΠΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ

BKS.0074137      
ΚατηγορίαΙΣΤΟΡΙΚΑ
ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΚΑ
ΥποκατηγορίαΔΟΚΙΜΙΑ-ΜΕΛΕΤΕΣ
Διαθεσιμότητα: Κατόπιν παραγγελίας
Χωρίς έξοδα αποστολής για παραλαβή από οποιοδήποτε eshop point!
Π.Τ.Λ.50.06 €
μόνο40.05 €
περιλαμβάνει ΦΠΑ

Προσθήκη στη wishlist
Περιγραφή
ISBN: 978-960-02-3011-6
Συγγραφέας: ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Εκδοτικός οίκος: ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ
Σελίδες: 496
Διαστάσεις: 17Χ24
Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2014

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ (19ος-20ος ΑΙΩΝΑΣ)

Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα εκδηλώθηκε ένα ρεύμα εκσυγχρονισμού του οικισμένου χώρου, πρώτα και κύρια στις πόλεις, με αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, δημόσια έργα (ύδρευσης, αποχέτευσης κ.ά.) και εντολές /οδηγίες περί εκκαθάρισης του περιβάλλοντος χώρου από κάθε λογής ρύπους, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά• το φαινόμενο, διαδεδομένο στον δυτικοευρωπαϊκό αλλά και στον ελλαδικό χώρο, συνδέθηκε μεν επί χρόνια με υγειονομικού ενδιαφέροντος περιβαλλοντικές βελτιώσεις, έστω προσχηματικώς, αλλά στην ουσία λειτούργησε και λειτουργεί, ακόμη και σήμερα, ως ένας βασικός μοχλός κοινωνικού ελέγχου, εκτοπίζοντας από την κοινωνία, αδιακρίτως, τους φορείς ρυπαρότητας, κοντολογίς τα κατώτατα κοινωνικά στρώματα και λοιπούς απόβλητους [ήτοι: από τα εξοβελιστέα νοσολογικά μιάσματα ο στόχος διευρύνθηκε, αλλά και μετατέθηκε, προς τα κοινωνικά "μιάσματα" γενικώς]. Σε αυτό το πλαίσιο οικοδομήθηκαν δύο από τα μεγαλύτερα λεπροκομεία στον ελλαδικό χώρο: αυτό της Σάμου και αργότερα της Σπιναλόγκας

Στη Σάμο, για μία μακρά περίοδο, οι λεπροί (σύνολο 43 άτομα, τα πέντε από την Ικαρία, σύμφωνα με ένα τεκμήριο) εγκαθίσταντο σε πρόχειρες καλύβες, γνωστές ως Λουβιάρικα, στα όρια εκάστου οικισμού, ενώ ορισμένοι από αυτούς κατέφευγαν στις μονές Αγίας Ζώνης και Ζωοδόχου Πηγής. Εκτός τούτων όμως, κάποιοι άλλοι απέφευγαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, με διάφορα προσχήματα, προκαλώντας τον τρόμο (φοβούμενοι το ενδεχόμενο μετάδοσης) αλλά και την οργή των περιοίκων, οι τελευταίοι μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις προχωρούσαν σε καταγγελίες προς τις αρχές, καταδίδοντας τους συγκεκριμένους ασθενείς, τους οποίους και περιέγραφαν με ετεροφοβικές μάλλον εκφράσεις. Εν συνεχεία, το 1861 άρχισε η συζήτηση στην ηγεμονική βουλή περί οικοδόμησης λεπροκομείου, με θετικές προθέσεις των βουλευτών, αλλά αυτό αποφασίσθηκε αργότερα, το 1866, ενώ οι οικοδομικές εργασίες άρχισαν το 1887, στη θέση Παναγίτσα στο Νέο Καρλόβασι, και ολοκληρώθηκαν το 1890, τα εγκαίνια τελέστηκαν την Κυριακή 12 Ιουνίου 1896.

Το λεπροκομείο Σπιναλόγκας, προϊόν παλαιοτέρων αιτημάτων, από τον 19ο ήδη αιώνα, οικοδομήθηκε τελικώς το 1903, συγκεντρώνοντας τους διασπαρμένους σε διάφορα σημεία (και μικρά - τοπικά λεπροκομεία, τις μεσκινιές) λεπρούς της Κρήτης. Αρχικά η Σπιναλόγκα θεωρήθηκε ακατάλληλη για την εγκατάσταση λεπρών, δεδομένου ότι παρουσίαζε σοβαρές ελλείψεις, ακόμη και σε νερό, αλλά για την τελική επιλογή φαίνεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο δύο άλλοι παράλληλοι στόχοι: αφενός η φυσική παρεμπόδιση τυχόν απόδρασης ασθενών από τη νησίδα (μολονότι αυτό δεν απεφεύχθη, σε πολλές περιπτώσεις) και αφετέρου η αποβολή, εμμέσως αλλά και εκ των πραγμάτων, των μουσουλμάνων (από την οθωμανική εποχή) κατοίκων της Σπιναλόγκας. Πάντως, καθ' όλο το διάστημα που λειτούργησε το λεπροκομείο, μέχρι το 1957, διατήρησε περισσότερο τον χαρακτήρα απομονωτηρίου/κρατητηρίου (θα λέγαμε φυλακής) παρά νοσοκομείου.


Βαθμολογία & Σχόλια προιόντος
Σύνολο ψήφων: 0 Σχολιάστε και ψηφίστε

Αναζήτηση στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Last viewed
Η ΛΕΠΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ (BKS.0074137)
i lepra ston elladiko xoro photo
Κατόπιν παραγγελίας
Wishlist
Share
ΠΤΛ 50.06 € μόνο 40.05
Περιγραφή
Αξιολόγηση
Σχετικά
Κατηγορία: ΙΣΤΟΡΙΚΑ
ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΚΑ

ISBN: 978-960-02-3011-6
Συγγραφέας: ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Εκδοτικός οίκος: ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ
Σελίδες: 496
Διαστάσεις: 17Χ24
Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2014

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ (19ος-20ος ΑΙΩΝΑΣ)

Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα εκδηλώθηκε ένα ρεύμα εκσυγχρονισμού του οικισμένου χώρου, πρώτα και κύρια στις πόλεις, με αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, δημόσια έργα (ύδρευσης, αποχέτευσης κ.ά.) και εντολές /οδηγίες περί εκκαθάρισης του περιβάλλοντος χώρου από κάθε λογής ρύπους, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά• το φαινόμενο, διαδεδομένο στον δυτικοευρωπαϊκό αλλά και στον ελλαδικό χώρο, συνδέθηκε μεν επί χρόνια με υγειονομικού ενδιαφέροντος περιβαλλοντικές βελτιώσεις, έστω προσχηματικώς, αλλά στην ουσία λειτούργησε και λειτουργεί, ακόμη και σήμερα, ως ένας βασικός μοχλός κοινωνικού ελέγχου, εκτοπίζοντας από την κοινωνία, αδιακρίτως, τους φορείς ρυπαρότητας, κοντολογίς τα κατώτατα κοινωνικά στρώματα και λοιπούς απόβλητους [ήτοι: από τα εξοβελιστέα νοσολογικά μιάσματα ο στόχος διευρύνθηκε, αλλά και μετατέθηκε, προς τα κοινωνικά "μιάσματα" γενικώς]. Σε αυτό το πλαίσιο οικοδομήθηκαν δύο από τα μεγαλύτερα λεπροκομεία στον ελλαδικό χώρο: αυτό της Σάμου και αργότερα της Σπιναλόγκας

Στη Σάμο, για μία μακρά περίοδο, οι λεπροί (σύνολο 43 άτομα, τα πέντε από την Ικαρία, σύμφωνα με ένα τεκμήριο) εγκαθίσταντο σε πρόχειρες καλύβες, γνωστές ως Λουβιάρικα, στα όρια εκάστου οικισμού, ενώ ορισμένοι από αυτούς κατέφευγαν στις μονές Αγίας Ζώνης και Ζωοδόχου Πηγής. Εκτός τούτων όμως, κάποιοι άλλοι απέφευγαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, με διάφορα προσχήματα, προκαλώντας τον τρόμο (φοβούμενοι το ενδεχόμενο μετάδοσης) αλλά και την οργή των περιοίκων, οι τελευταίοι μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις προχωρούσαν σε καταγγελίες προς τις αρχές, καταδίδοντας τους συγκεκριμένους ασθενείς, τους οποίους και περιέγραφαν με ετεροφοβικές μάλλον εκφράσεις. Εν συνεχεία, το 1861 άρχισε η συζήτηση στην ηγεμονική βουλή περί οικοδόμησης λεπροκομείου, με θετικές προθέσεις των βουλευτών, αλλά αυτό αποφασίσθηκε αργότερα, το 1866, ενώ οι οικοδομικές εργασίες άρχισαν το 1887, στη θέση Παναγίτσα στο Νέο Καρλόβασι, και ολοκληρώθηκαν το 1890, τα εγκαίνια τελέστηκαν την Κυριακή 12 Ιουνίου 1896.

Το λεπροκομείο Σπιναλόγκας, προϊόν παλαιοτέρων αιτημάτων, από τον 19ο ήδη αιώνα, οικοδομήθηκε τελικώς το 1903, συγκεντρώνοντας τους διασπαρμένους σε διάφορα σημεία (και μικρά - τοπικά λεπροκομεία, τις μεσκινιές) λεπρούς της Κρήτης. Αρχικά η Σπιναλόγκα θεωρήθηκε ακατάλληλη για την εγκατάσταση λεπρών, δεδομένου ότι παρουσίαζε σοβαρές ελλείψεις, ακόμη και σε νερό, αλλά για την τελική επιλογή φαίνεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο δύο άλλοι παράλληλοι στόχοι: αφενός η φυσική παρεμπόδιση τυχόν απόδρασης ασθενών από τη νησίδα (μολονότι αυτό δεν απεφεύχθη, σε πολλές περιπτώσεις) και αφετέρου η αποβολή, εμμέσως αλλά και εκ των πραγμάτων, των μουσουλμάνων (από την οθωμανική εποχή) κατοίκων της Σπιναλόγκας. Πάντως, καθ' όλο το διάστημα που λειτούργησε το λεπροκομείο, μέχρι το 1957, διατήρησε περισσότερο τον χαρακτήρα απομονωτηρίου/κρατητηρίου (θα λέγαμε φυλακής) παρά νοσοκομείου.

Δεν υπάρχει κανένα σχόλιο
Βαθμολογία    
email    
Σχόλιο (Τα σχόλια σε greeklish δεν θα γίνονται δεκτά)
Με την αποστολή αποδέχεστε τους Όρους και Προυποθέσεις χρήσης καθώς και τους όρους περί προστασίας προσωπικών δεδομένων όπως αναγράφονται στο site.
Η ΛΕΠΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ BKS.0074137 BKS.0074137 ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ Κατηγορία: ΙΣΤΟΡΙΚΑ •ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΚΑ ISBN: 978-960-02-3011-6 Συγγραφέας: ΚΟΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Εκδοτικός οίκος: ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ Σελίδες: 496 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2014 ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ (19ος-20ος ΑΙΩΝΑΣ) Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα εκδηλώθηκε ένα ρεύμα εκσυγχρονισμού του οικισμένου χώρου, πρώτα και κύρια στις πόλεις, με αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, δημόσια έργα (ύδρευσης, αποχέτευσης κ.ά.) και εντολές /οδηγίες περί εκκαθάρισης του περιβάλλοντος χώρου από κάθε λογής ρύπους, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά• το φαινόμενο, διαδεδομένο στον δυτικοευρωπαϊκό αλλά και στον ελλαδικό χώρο, συνδέθηκε μεν επί χρόνια με υγειονομικού ενδιαφέροντος περιβαλλοντικές βελτιώσεις, έστω προσχηματικώς, αλλά στην ουσία λειτούργησε και λειτουργεί, ακόμη και σήμερα, ως ένας βασικός μοχλός κοινωνικού ελέγχου, εκτοπίζοντας από την κοινωνία, αδιακρίτως, τους φορείς ρυπαρότητας, κοντολογίς τα κατώτατα κοινωνικά στρώματα και λοιπούς απόβλητους [ήτοι: από τα εξοβελιστέα νοσολογικά μιάσματα ο στόχος διευρύνθηκε, αλλά και μετατέθηκε, προς τα κοινωνικά "μιάσματα" γενικώς]. Σε αυτό το πλαίσιο οικοδομήθηκαν δύο από τα μεγαλύτερα λεπροκομεία στον ελλαδικό χώρο: αυτό της Σάμου και αργότερα της Σπιναλόγκας Στη Σάμο, για μία μακρά περίοδο, οι λεπροί (σύνολο 43 άτομα, τα πέντε από την Ικαρία, σύμφωνα με ένα τεκμήριο) εγκαθίσταντο σε πρόχειρες καλύβες, γνωστές ως Λουβιάρικα, στα όρια εκάστου οικισμού, ενώ ορισμένοι από αυτούς κατέφευγαν στις μονές Αγίας Ζώνης και Ζωοδόχου Πηγής. Εκτός τούτων όμως, κάποιοι άλλοι απέφευγαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, με διάφορα προσχήματα, προκαλώντας τον τρόμο (φοβούμενοι το ενδεχόμενο μετάδοσης) αλλά και την οργή των περιοίκων, οι τελευταίοι μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις προχωρούσαν σε καταγγελίες προς τις αρχές, καταδίδοντας τους συγκεκριμένους ασθενείς, τους οποίους και περιέγραφαν με ετεροφοβικές μάλλον εκφράσεις. Εν συνεχεία, το 1861 άρχισε η συζήτηση στην ηγεμονική βουλή περί οικοδόμησης λεπροκομείου, με θετικές προθέσεις των βουλευτών, αλλά αυτό αποφασίσθηκε αργότερα, το 1866, ενώ οι οικοδομικές εργασίες άρχισαν το 1887, στη θέση Παναγίτσα στο Νέο Καρλόβασι, και ολοκληρώθηκαν το 1890, τα εγκαίνια τελέστηκαν την Κυριακή 12 Ιουνίου 1896. Το λεπροκομείο Σπιναλόγκας, προϊόν παλαιοτέρων αιτημάτων, από τον 19ο ήδη αιώνα, οικοδομήθηκε τελικώς το 1903, συγκεντρώνοντας τους διασπαρμένους σε διάφορα σημεία (και μικρά - τοπικά λεπροκομεία, τις μεσκινιές) λεπρούς της Κρήτης. Αρχικά η Σπιναλόγκα θεωρήθηκε ακατάλληλη για την εγκατάσταση λεπρών, δεδομένου ότι παρουσίαζε σοβαρές ελλείψεις, ακόμη και σε νερό, αλλά για την τελική επιλογή φαίνεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο δύο άλλοι παράλληλοι στόχοι: αφενός η φυσική παρεμπόδιση τυχόν απόδρασης ασθενών από τη νησίδα (μολονότι αυτό δεν απεφεύχθη, σε πολλές περιπτώσεις) και αφετέρου η αποβολή, εμμέσως αλλά και εκ των πραγμάτων, των μουσουλμάνων (από την οθωμανική εποχή) κατοίκων της Σπιναλόγκας. Πάντως, καθ' όλο το διάστημα που λειτούργησε το λεπροκομείο, μέχρι το 1957, διατήρησε περισσότερο τον χαρακτήρα απομονωτηρίου/κρατητηρίου (θα λέγαμε φυλακής) παρά νοσοκομείου.
32.04
10 1 1

x
Υπολογιστές
Ήχος - Εικόνα
Τηλεπικοινωνίες
Λευκές συσκευές
Ηλεκτρικές συσκευές
Εργαλεία
Οργανα γυμναστικής
Outdoor
Μουσικά όργανα
Security
Ηλεκτρονικά παιχνίδια
Gadgets & Παιχνίδια
Είδη γραφείου
Βιβλία
Ταινίες DVD - Blu Ray
Προσωπική φροντίδα
Ενδυση - Υπόδηση
Αθλητικά είδη
Βρεφικά - Παιδικά
    Stockhouse     Crazysundays     Eshop specials     Zen 10
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies.
Πληροφορίες Ρυθμίσεις Απόρριψη Αποδοχή