Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΩΡΑ

Το παραμύθι αυτό γεννήθηκε, όταν βρέθηκα μπροστά σε έναν πίνακα αφηρημένης ζωγραφικής που είχε μόνο ένα χρώμα, το κόκκινο. Αναρωτήθηκα τι να έκρυβε ο ζωγράφος πίσω από το κόκκινο αυτό χρώμα. Σκέφτηκα ότι έκρυβε ένα μεγάλο παιδί, ένα βασιλιά, όπως και εμείς στον μικρό μας κόσμο, γεμάτο μοναξιά (μονο) και φόβους για το νέο, το ξένο, το διαφορετικό. Εναν έξυπνο βασιλιά που, όπως κάθε παιδί, είναι γεμάτος αφέλεια και ανευθυνότητα, που νομίζει ότι μπορεί να κρατήσει ό, τι αγαπά για πάντα, και να κάνει ό, τι του αρέσει χωρίς κόστος.
Τέλος, σκέφτηκα ότι έκρυβε καλά πίσω από το κόκκινο χρώμα, αυτό που επιθυμούμε όλοι πιο πολύ στον κόσμο, την πραγματική αγάπη, που απλώνεται σε όλο το παραμύθι, που δεν ξεχωρίζεις εύκολα αν είναι αγάπη μάνας ή φίλης ή ενός ερωτευμένου, που έχει τη μαγική δύναμη να αλλάζει τον κόσμο μας για πάντα, που θα δώσει στο βασιλιά τον καινούριο κόσμο που ονειρεύεται, με το ανάλογο κόστος.