Η ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΑ Α ΤΟΜΟΣ

Η Γυφτοπούλα είναι το τρίτο και εκτενέστερο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911), το μυθιστόρημά του που αγαπήθηκε περισσότερο και τον καθιέρωσε ως κορυφαίο πεζογράφο.

Η Γυφτοπούλα, ένα συγγραφικό τόλμημα, και στη σύλληψη, και στη σύνθεση, και στη μορφή, δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη (21.04-11.10.1884). Η δράση τοποθετείται στη Λακωνική, παραμονές της ’λωσης της Πόλης. Πυρήνας της ιστορίας είναι ο έρωτας του γύφτου Μάχτου και της δήθεν γυφτοπούλας Αϊμάς, μιας μυστηριώδους ύπαρξης όσο μηστιριώδη είναι και τα συναισθήματα που τρέφει γι'αυτήν ο μεγαλοϊδεάτης φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων (1355-1452), ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού.

Με καταπληκτική μαεστρία, ο Παπαδιαμάντης παρασύρει τον αναγνώστη του να ακολουθήσει τα βήματα της Αϊμάς σ' ένα μυθιστορηματικό ταξίδι στην Ιστορία. Αγνοί και ανόσιοι έρωτες, απαγωγές και αποδράσεις, φυλακίσεις σε φραγκικά μοναστήρια, αποστασίες, εξωμοσίες, μυστηριώδεις τελετές, σκοτεινά εγκλήματα, όνειρα και εφιάλτες, ο Γεώργιος Σχολάριος και ο καρδινάλιος Βησσαρίων, στρατιωτικοί, Έλληνες, Λατίνοι, Λεβαντινοί, ιερωμένοι και απλοί λαϊκοί άνθρωποι λαμβάνουν μέρος ενεργά στην πλοκή, σμίγουν με γύφτους και αναπάντεχες συμπτώσεις, που θα χαθούν μαζί με την Αϊμά και τον γύφτο Μάχτο κάτω από τα συντρίμμια των αγαλμάτων, που πέφτουν ξαφνικά από σεισμό, την παραμονή της 'Αλωσης της Πόλης.