Ένας τόπος, ένας φυσικός τόπος, δεν ταυτίζεται με το τοπίο. Το τοπίο είναι μια μερικότητα του τόπου, μια επιφάνεια καρτ-ποστάλ. Το κοιτάς «απέξω», το κρίνεις και το αξιολογείς με κριτήρια «αντικειμενικά» (αισθητικά, οικονομικά, ιστορικά κ.ά.). Όταν -και εφόσον-πάνω σ' αυτήν την αντι/κείμενη επιφάνεια, πάνω σ' αυτήν την οθόνη, εγγραφούν ή αναζωπυρωθούν βιώματα, μνήμες, προβολές, τότε και μόνον τότε το τοπίο (ή το «περιβάλλον») μετουσιώνεται σε τόπο.
Οι τόποι είναι ζωντανές οντότητες, που κατοικούν πνεύματα, μικροί θεοί (δαίμονες αρχαιοελληνικά). Τα πνεύματα, λοιπόν, των Τόπων αρθρώνουν και νοηματοδοτούν το χώρο μέσ από γλώσσες άλλης τάξεως, φτιαγμένες από χρώματα, μυρωδιές, χειρονομίες, ψιθύρους «ιδανικών φωνών», γλώσσες που μοιάζουν να λειτουργούν σαν επουλωτικοί μηχανισμοί τραυμάτων ακόμα ανοιχτών.
Τα τοπία και οι χώροι που έχουν έτσι μεταμορφωθεί (ή σωστότερα: μετουσιωθεί) σε Τόπους, μην υπακούοντας πια σε καρτεσιανούς νόμους, δε μετριούνται σε τετραγωνικά και κυβικά, ούτε αποτυπώνονται σε, συμβατικά τουλάχιστον, αρχιτεκτονικά σχέδια.
Η αφήγηση εντός των σελίδων του βιβλίου, σαν είδος σημειώσεων ημερολογίου, τυχαίνει να έχει ως αφορμή, ως «μεταβατικό αντικείμενο σήμανσης», μια απολύτως πραγματική σημαδούρα. Για μια ακόμα φορά οι ίδιες οι λέξεις σαν οι κατ εξοχήν «δαίμονες» των τόπων και όχι μόνο, παίζουν το δικό τους αμφίσημο παιχνίδι.
Ένας τόπος, ένας φυσικός τόπος, δεν ταυτίζεται με το τοπίο. Το τοπίο είναι μια μερικότητα του τόπου, μια επιφάνεια καρτ-ποστάλ. Το κοιτάς «απέξω», το κρίνεις και το αξιολογείς με κριτήρια «αντικειμενικά» (αισθητικά, οικονομικά, ιστορικά κ.ά.). Όταν -και εφόσον-πάνω σ' αυτήν την αντι/κείμενη επιφάνεια, πάνω σ' αυτήν την οθόνη, εγγραφούν ή αναζωπυρωθούν βιώματα, μνήμες, προβολές, τότε και μόνον τότε το τοπίο (ή το «περιβάλλον») μετουσιώνεται σε τόπο.
Οι τόποι είναι ζωντανές οντότητες, που κατοικούν πνεύματα, μικροί θεοί (δαίμονες αρχαιοελληνικά). Τα πνεύματα, λοιπόν, των Τόπων αρθρώνουν και νοηματοδοτούν το χώρο μέσ από γλώσσες άλλης τάξεως, φτιαγμένες από χρώματα, μυρωδιές, χειρονομίες, ψιθύρους «ιδανικών φωνών», γλώσσες που μοιάζουν να λειτουργούν σαν επουλωτικοί μηχανισμοί τραυμάτων ακόμα ανοιχτών.
Τα τοπία και οι χώροι που έχουν έτσι μεταμορφωθεί (ή σωστότερα: μετουσιωθεί) σε Τόπους, μην υπακούοντας πια σε καρτεσιανούς νόμους, δε μετριούνται σε τετραγωνικά και κυβικά, ούτε αποτυπώνονται σε, συμβατικά τουλάχιστον, αρχιτεκτονικά σχέδια.
Η αφήγηση εντός των σελίδων του βιβλίου, σαν είδος σημειώσεων ημερολογίου, τυχαίνει να έχει ως αφορμή, ως «μεταβατικό αντικείμενο σήμανσης», μια απολύτως πραγματική σημαδούρα. Για μια ακόμα φορά οι ίδιες οι λέξεις σαν οι κατ εξοχήν «δαίμονες» των τόπων και όχι μόνο, παίζουν το δικό τους αμφίσημο παιχνίδι.
Η ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΗΜΑΔΟΥΡΑBKS.0347642BKS.0347642ΜΑΡΤΙΝΟΥ ΣΟΦΙΑΜΑΡΤΙΝΟΥ ΣΟΦΙΑΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΜΑΡΤΙΝΟΥ ΣΟΦΙΑ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-960-426-928-0 Συγγραφέας: ΜΑΡΤΙΝΟΥ ΣΟΦΙΑ Εκδοτικός οίκος: ΙΩΛΚΟΣ Σελίδες: 96 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκέμβριος 2017 Ένας τόπος, ένας φυσικός τόπος, δεν ταυτίζεται με το τοπίο. Το τοπίο είναι μια μερικότητα του τόπου, μια επιφάνεια καρτ-ποστάλ. Το κοιτάς «απέξω», το κρίνεις και το αξιολογείς με κριτήρια «αντικειμενικά» (αισθητικά, οικονομικά, ιστορικά κ.ά.). Όταν -και εφόσον-πάνω σ' αυτήν την αντι/κείμενη επιφάνεια, πάνω σ' αυτήν την οθόνη, εγγραφούν ή αναζωπυρωθούν βιώματα, μνήμες, προβολές, τότε και μόνον τότε το τοπίο (ή το «περιβάλλον») μετουσιώνεται σε τόπο. Οι τόποι είναι ζωντανές οντότητες, που κατοικούν πνεύματα, μικροί θεοί (δαίμονες αρχαιοελληνικά). Τα πνεύματα, λοιπόν, των Τόπων αρθρώνουν και νοηματοδοτούν το χώρο μέσ από γλώσσες άλλης τάξεως, φτιαγμένες από χρώματα, μυρωδιές, χειρονομίες, ψιθύρους «ιδανικών φωνών», γλώσσες που μοιάζουν να λειτουργούν σαν επουλωτικοί μηχανισμοί τραυμάτων ακόμα ανοιχτών. Τα τοπία και οι χώροι που έχουν έτσι μεταμορφωθεί (ή σωστότερα: μετουσιωθεί) σε Τόπους, μην υπακούοντας πια σε καρτεσιανούς νόμους, δε μετριούνται σε τετραγωνικά και κυβικά, ούτε αποτυπώνονται σε, συμβατικά τουλάχιστον, αρχιτεκτονικά σχέδια. Η αφήγηση εντός των σελίδων του βιβλίου, σαν είδος σημειώσεων ημερολογίου, τυχαίνει να έχει ως αφορμή, ως «μεταβατικό αντικείμενο σήμανσης», μια απολύτως πραγματική σημαδούρα. Για μια ακόμα φορά οι ίδιες οι λέξεις σαν οι κατ εξοχήν «δαίμονες» των τόπων και όχι μόνο, παίζουν το δικό τους αμφίσημο παιχνίδι. Η ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΗΜΑΔΟΥΡΑ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση