Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Ποιον δάσκαλο χρειάζεται ο άνθρωπος σήμερα; Ποιον δάσκαλο πρέπει να έχουν τα παιδιά, που το ανήσυχο πνεύμα τους μένει συχνά ακάλυπτο ή προσαρμόζεται σε καταστάσεις που δεν το αφήνουν να αναπτυχθεί; Ποιον δάσκαλο πρέπει να αναζητούμε όλοι, αν θέλουμε οι επόμενες γενιές να είναι πιο λυτρωμένες από εμάς, πιο κοντά στο πέρασμα που πρέπει να κάνει το ανθρώπινο γένος; Αν το όραμά μας είναι σαφές και ξεκάθαρο, δε θα μείνει απλό όραμα, θα γίνει έργο κάθε γονιού, κάθε δασκάλου και κάθε ανθρώπου.

Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν τη συγγραφέα, παιδαγωγός και η ίδια, στο βιβλίο αυτό. Η σωστή σχέση δασκάλου-μαθητή επιτυγχάνεται στο βαθμό που ο εκπαιδευτικός αναγνωρίζει και εμπιστεύεται σαν δάσκαλό του την πνευματική του φύση. Τότε βοηθά και τους μαθητές να εκφράζουν και αυτοί την οντότητά τους. Παράλληλα με τις συγκεκριμένες γνώσεις που τους διδάσκει, τους μεταφέρει και τη βαθύτερη γνώση για τον εαυτό τους. Φροντίζει έτσι για την πνευματική τους εξέλιξη και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Πριν αρχίσει η Κλ. Λυκιαρδοπούλου τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, έκανε πολλές συζητήσεις με μέλη του Ομίλου που ήταν εκπαιδευτικοί. Στο βιβλίο δίνει παραδείγματα από τις δικές τους εμπειρίες. Περιγράφει τις δυσκολίες που συναντούσαν με τους μαθητές τους και πόσο η σχέση τους μαζί τους βελτιωνόταν, όταν ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Ομίλου. Αναφέρεται σε πολλά θέματα, όπως, για παράδειγμα, στις ανάγκες των παιδιών, στο οικογενειακό τους περιβάλλον, στη σημασία του παιχνιδιού κτλ. Επισημαίνει ότι η συμμετοχή του δασκάλου σε αυτά δείχνει το πραγματικό ενδιαφέρον του για το μαθητή και κτίζει τη σωστή σχέση μαζί του.