Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ 4ΟΣ-12ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ

Το Βυζάντιο, μια κοινωνία όπου στροβιλίζονταν ενάρετοι και αμαρτωλοί, αγίες και μάγισσες, άγγελοι και διάβολοι, υπάκουε απόλυτα στη θεατρική διάταξη του κόσμου, ίσως μάλιστα όσο λίγες κοινωνίες στην ιστορία. Πέρα από το Θεό, οι Βυζαντινοί λάτρευαν την εθιμοτυπία, την παράσταση, την ίδια τη λατρεία του Θεού. Αφαιρώντας το δέος από τη χωροταξία του χριστιανικού ναού έχουμε ένα θέατρο, όπου οι πιστοί, ως ευσυνείδητο ακροατήριο, είχαν το δικό τους ρόλο, ένα ρόλο που τεκμηρίωναν μέσα από μια σαφέστατη θέση που συνήθως μετουσιωνόταν σε αντίδραση -θετική ή αρνητική- απέναντι στα όσα εισέπρατταν από τους ιεροκήρυκες. Αυτό αποτελεί και το θέμα του παρόντος βιβλίου.