Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ

Στην πρώτη του ποιητική συλλογή, ο Νικόλας Λεβέντης ψηλαφεί την έννοια της αλήθειας σε χρόνο συγκεκριμένο ή αφηρημένο. Ο χρόνος ξεδιπλώνεται μέσα από στίχους που κυνηγούν την αυθυπαρξία της στιγμής σαν ένα φευγαλέο συναίσθημα, ή τη στιγμή εκείνη που σαν πλάνη υπόσχεται την αιωνιότητα. Η έντονη φιλοσοφική ενατένιση ντύνει κάθε του στίχο, που άλλοτε υμνεί τη ζωή και άλλοτε ψάχνει συμφιλίωση με το αναπόδραστο του θανάτου. Η περιρρέουσα μελαγχολία, η έντονη εσωστρέφεια, ο ηθελημένος πεσιμισμός, μπλέκουν σε ένα κόμπο σφιχτό με την ελπίδα για το δώρο του έρωτα, του ονείρου, της ομορφιάς, για τις αξίες της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς, για όλα εκείνα που ορίζουν το καλό ή το κακό που συν-υπάρχει στην ανθρώπινη φύση.