ΓΛΥΣΙΝΑ ΑΚΟΥΜΠΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΠΕΥΚΟ

Το διήγημα ως είδος έχει μεγάλη παράδοση στον ελλαδικό χώρο και τιμήθηκε από πραγματικούς μάστορες της γραφής. Η συγγραφέας βαδίζει στα χνάρια των παλιών δασκάλων επιλέγοντας σύγχρονη θεματολογία. Γραφή με άριστη εργονομία, συγγραφική τόλμη, πείρα και αίσθημα. Πρωταγωνιστές τα πρόσωπα της διπλανής πόρτας και εμείς οι ίδιοι. Πλαίσιο η σύγχρονη πόλη. Ένα βιβλίο γραμμένο από τη σιγανή μουσική της διάψευσης...

Σηκωνόταν νωρίς το πρωί και περπατούσε μονάχος του στο μεγάλο πάρκο της κλινικής. Έσκυβε και μάζευε κομμάτια από ξύλα δέντρων. Τα στοίβαζε σε μια γωνιά της κάμαράς του και όταν νύχτωνε άρχιζε να σκαλίζει καράβια. Τους έδινε ονόματα. Τους έφτιαχνε πρύμνη, πλώρη και κατάρτια. Πολλές φορές, ζητούσε απ' τις νοσοκόμες κουρελάκια, για να τους βάζει και πανιά. Πάντα καθόταν κάποιος στη γωνιά και τον παρακολουθούσε. Ήταν επικίνδυνο, ισχυριζόταν ο γιατρός, να τον αφήνουν μόνο του μ' ένα σουγιά στα χέρια.