ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΣΕΝΑ ΚΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΑΡΚΟΥΔΑ

Όλα ξεκίνησαν από τότε που ένα παιδί άκουσε μια ιστορία για έναν άγριο, νομαδικό και βάρβαρο λαό, που εξορμούσε στα εδάφη των χωρικών, έκαιγε τα σπαρτά, σκότωνε τα ζωντανά, κι οι χωρικοί αναγκάζονταν να τραπούν σε φυγή για να γλυτώσουν. Κι έτσι αυτοί κατακτούσαν την περιοχή και τα υπάρχοντά τους. Μάλιστα το παλιό αυτό κινέζικο παραμύθι κυκλοφορούσε σε φυλλάδες εκείνη την εποχή και γινόταν ανάρπαστο. Κι αυτό που συνέβη ήταν πως αυτό το παιδί αναρωτήθηκε: ''Πού πήγαιναν όλοι όσοι χάνονταν από την ιστορία; Πού πήγαιναν οι αδύναμοι και οι κατακτημένοι;'', καθώς το παραμύθι από κει και πέρα συνεχιζότανε χωρίς αυτούς... Σα να μην υπήρξαν ποτέ... ''Να ταυτίζεσαι με τους δυνατούς!'' τον συμβούλευσαν. Αλλά εκεί αυτός, να σκέφτεται τους εξαφανισμένους! Ιδίως απ' τη στιγμή που οι μεταγενέστερες εκδόσεις είχαν αρχίσει να μην τους αναφέρουν καν, αλλά ξεκινούσαν τώρα απευθείας απ’ την ιστορία των νικητών... Μέχρι που μια ωραία πρωία δεν άντεξε και αποφάσισε να ψάξει να τους βρει...
...Όχι μόνος του... Πήρε μαζί του και τους φίλους του, καθότι κάτοχοι κι αυτοί από παλιά του ίδιου παραμυθιού... Σε μια εξερεύνηση του παρελθόντος τους, των ανθρώπων που τους στοίχειωσαν, των μορφών εξουσίας που τους σημάδεψαν, των πιο δυνατών παιδικών ονείρων τους, αλλά και της καταλυτικής επίδρασης του έρωτα, που τους συγκλόνισε... Σε μια εξερεύνηση της ίδιας τους της ύπαρξης...
Βλέπεις, μερικές φορές για να πας μπροστά πρέπει να πας πρώτα πίσω και να λύσεις τους άλυτους λογαριασμούς της μοίρας σου...