ΦΑΡΟΣ ΖΩΗΣ

Στις 15 Αυγούστου του 2014 ξεκινήσαμε να γράφουμε δυο σκέψεις, δυο τρία γεγονότα από τη σύντομη ζωή του Πάνου..., η προσπάθεια έμεινε στην αρχή, ούτε καν έφτασε στη μέση καθώς τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις δεν μας άφηναν να προχωρήσουμε.
Λίγο καιρό αργότερα, εντελώς τυχαία, αλλά λες και είχε μπει κρυφά σε κάποια συνομιλία με τον ψυχολόγο μου, με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το βιβλίο που αφηγείται τους 27 μήνες που έζησε το αστέρι μας την άσχημη αυτή περιπέτεια. Γιατί; θα μας ρωτήσετε!
Τι ιδιαίτερο έχει ο Πάνος και γράφετε για τη ζωή του; Για την περιπέτεια του; Για το θάνατο του;
Σκεφτείτε λοιπόν στο πρόσωπο του γιου μας, τόσα παιδιά που καθημερινά δίνουν τη δική τους μάχη, με μικρές παραλλαγές, στο πρόσωπο το δικό μου και του Κώστα τόσους και τόσους γονείς, στο πρόσωπο των παιδιών και παππούδων, τα πρόσωπα των συγγενών. Έτυχε και βρήκαμε έναν άνθρωπο που άκουσε την ιστορία μας, μας ρώτησε, μας ένιωσε και τώρα παρουσιάζεται μπροστά σας.
Το τι θα κερδίσει ο καθένας που θα διαβάσει την ιστορία του Πάνου, εξαρτάται από το κεφάλαιο που θα τον αγγίξει. Τα μηνύματα είναι πολλά. Από τον Απρίλη του 2012 που αρρώστησε το παιδί μας ακόμη και ως σήμερα που γράφουμε αυτά τα λόγια, ακούμε ιστορίες παρόμοιες με του Πάνου, βεβαίως όμως υπάρχουν και παιδιά που πάνε καλά και υπάρχει ίαση.
Νιώθουμε πως όλο αυτό το οφείλαμε στο μικρό μας γιο, που ήρθε στη ζωή και δεν τον πήραμε αγκαλιά αλλά έφυγε μέσα σε αυτή και μας άλλαξε ως ανθρώπους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο Παργινό και στην Ευγενία Κάππου που έδωσαν μορφή στην ιστορία του Πάνου μας.