ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Ο θάνατος, αμέσως ή εμμέσως, ως μακρινό ή κοντινό ενδεχόμενο, σαν αίσθηση συγκεκριμένη ή απροσδιόριστη, με τη μορφή του απτού ή του υφέρποντος κινδύνου, ακόμα και όταν εμφανίζεται με δάνειες ή αλλότριες μορφές, όπως του έρωτα, του χωρισμού κλπ., αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα μονιμότερα και βασικότερα ερεθίσματα όχι μόνο για την ποιητική αλλά και για κάθε μορφής καλλιτεχνική έκφραση.

Η ανθολογία αυτή περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου αιώνα και που, με διαφορετικό τρόπο το καθένα, άπτονται του θανάτου ή συνδιαλέγονται με αυτόν, προκειμένου να τον προσδιορίσουν ή να τον εξευμενίσουν. Κριτήρια για την επιλογή αυτών των ποιημάτων υπήρξαν κυρίως δύο, δεδομένου ότι πρόθεση των ανθολόγων ήταν αφ' ενός η αισθητική επάρκειά τους και αφ' ετέρου η κάλυψη όσο το δυνατόν περισσότερων τρόπων κάλυψης ή προσέγγισης του γεγονότος που αποτελεί τον θεματικό πυρήνα του ανά χείρας βιβλίου.