ΕΚΠΕΣΟΥΣΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΥΛΗ ΑΓΙΑ

Μία μόνο λέξη είναι ο πρώτος στίχος του ποιητικού αυτού έργου, η λέξη «Μουσική!». Περιμένει ο αναγνώστης τη συνέχεια και σύντομα αντιλαμβάνεται πως όλο το ποίημα είναι ένας ύμνος.

Την Αγία Ύλη υμνεί ο ποιητής, τη Δημιουργία ολόκληρη και τις άπειρες μορφές της. 'Απειρες αλλά και αντίθετες μεταξύ τους, γιατί η ύλη έχει εκπέσει από τον Παράδεισο και έχει γίνει όλες οι όψεις. Είναι η γαλήνη και ο σεισμός, ο ουρανός και η άβυσσος, η σοφία και η άγνοια, η αγάπη και το μίσος. Συγκρούονται τα αντίθετα, διασταυρώνονται μεταξύ τους και κάποτε επιτυγχάνεται η ισορροπία τους.

Το έργο της Ύλης συνεχίζεται, ώσπου όλα τα αντίθετα να ενωθούν και να αναδυθεί η αληθινή τους φύση, η ουσία τους. Στόχος του ποιητή είναι να φανεί ότι το φως, το πνεύμα είναι παρόν μέσα στα πάντα. Ολοκληρώνοντας το έργο απευθύνει ένα χαιρετισμό στην ύλη, στην οποία λέει: «Χαίρε, ύλη αείφωτος».