ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ, ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ, ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑ

«Η Πλατωνική πολιτεία φαίνουνταν ουτοπία, η φιλοσοφία του Επίκουρου, που είχε κι αυτή μεγάλη διάδοση, ήταν διαλυτική της κοινωνίας, ο Νεοπλατωνισμός επηρέαζε μόνο μερικούς που είχαν τάση στο μυστικισμό, ο Χριστιανισμός ήταν θρησκεία κι απαιτούσε πίστη και ολοκληρωτική απόσχιση από το παρελθόν.

Η Στωική θεωρία, όπως εξελίχθηκε και έφθασε στον Μάρκο Αυρήλιο, διατηρούσε κάποιο δεσμό με τα πάτρια και παρείχε στους οπαδούς της θεωρητική βάση της αρετής, καθώς και πρακτική οδηγία για την εφαρμογή της, χάριν του κοινού καλού, που μέρος του αναπόσπαστο είναι και το καλό του ατόμου.»