ΔΥΟ ΑΓΟΡΙΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ

'Αρχισε να σκίζει το περιτύλιγμα. Το πρόσωπό του φωτίστηκε μόλις είδε ποιο βιβλίο ήταν. Έλαμπε πραγματικά όταν μου είπε "Είναι τέλειο. Σ' ευχαριστώ".

"Έχει και αφιέρωση" είπα κι αμέσως με μίσησα που το είπα, γιατί ήταν σαν να προσπαθούσα να τον πείσω να του αρέσει, ενώ με είχε ήδη ευχαριστήσει και το πρόσωπό του είχε ήδη φωτιστεί. Κι όλα αυτά πριν καν δω το βιβλίο που μου είχε χαρίσει -τι αγένεια! Αλλά μου ήταν αδύνατο να συγκρατηθώ. Να γιατί είμαι τόσο χάλια στο να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση: νιώθω τρακ και μιλάω ασταμάτητα. "Είναι για σένα, αν και δεν ήξερα τι όνομα να του πω να γράψει".

"Τζούλιαν" είπε.
Είπα το όνομά του κι ένιωσα τη γεύση του στα χείλη μου. Με κοιτούσε στα μάτια.
Την επόμενη στιγμή γείραμε ο ένας στον άλλον, και πρώτα οι ανάσες, ύστερα τα χείλη μας συναντήθηκαν σ' ένα υπέροχο, ατελείωτο φιλί.