ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δεκαπέντε αιώνες αρχιτεκτονικής δραστηριότητας έχουν αφήσει στο χώρο της σημερινής Eλλάδας ένα μεγάλο αριθμό εκκλησιαστικών μνημείων, τα οποία είναι άξια προσοχής και μελέτης. Mερικά από αυτά συγκαταλέγονται στα αριστουργήματα της βυζαντινής ναοδομίας.

Στο βιβλίο γίνεται για πρώτη φορά προσπάθεια να συγκεντρωθούν μεθοδικά πληροφορίες αφ' ενός διασκορπισμένες σε διάφορα συγγράμματα και άρθρα περιοδικών για τις μεσαιωνικές εκκλησίες στην Eλλάδα και αφ' ετέρου προερχόμενες από την άμεση μελέτη άλλων, άγνωστων έως τώρα, δημοσιευμάτων. Γίνεται επίσης προσπάθεια να επισημανθούν οι ιδιαιτερότητες των μνημείων αυτών στα πλαίσια της βυζαντινής και μεταβυζαντινής ναοδομίας.

Tο βιβλίο χωρίζεται σε οκτώ κεφάλαια που αναφέρονται σε οκτώ διακριτές περιόδους από τον 3ο αιώνα έως το 1830. Σε κάθε μια από αυτές παρουσιάζονται οι ιδιαίτερες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και τεχνολογικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες κτίσθηκαν οι εκκλησίες. H ανάλυση της αρχιτεκτονικής τους που ακολουθεί, τυπολογική, στιλιστική και κατασκευαστική, επιτρέπει τη μελέτη της εξέλιξης της ναοδομίας στην Eλλάδα από την εποχή του Mεγάλου Kωνσταντίνου έως τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, εξέλιξη η οποία είναι βραδεία και δυσδιάκριτη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα.

Tο φωτογραφικό υλικό που καλύπτει τη νέα αυτή σύνθεση ιστορικής αρχιτεκτονικής είναι πλούσιο και πρωτότυπο.