ΑΡΧΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ

Προοπτικές ανάπτυξης μετά την κρίση που οδηγεί σε αναθεώρηση του οικονομικού συστήματος.

Το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα αναδεικνύεται σε ένα σημαντικό ορόσημο στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Η καμπή στην εξελικτική πορεία του σύγχρονου καπιταλισμού δεν αποτυπώνει μόνο τις τραυματικές εμπειρίες από την πρόσφατη παγκόσμια οικονομική-κοινωνική κρίση (ανεργία, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, εντεινόμενες ανισότητες). Οι συνέπειες της συστημικής και βαθιάς αυτής κρίσης ανοίγουν ήδη το δρόμο για τη διαμόρφωση νέων αναπτυξιακών δομών στην πραγματική οικονομία και στην απασχόληση, για την ανάδειξη στρατηγικών ρόλων του δημόσιου τομέα και για τη συγκρότηση νέων θεσμικών πλαισίων ιδιωτικής και δημόσιας διακυβέρνησης σε μεικτές οικονομίες της αγοράς.

Επιπρόσθετα προβάλλουν νέες προκλήσεις για την κατάλληλη κατανόηση και την αποτελεσματική διαχείριση των ευκαιριών και των κινδύνων για την ανθρώπινη ανάπτυξη. Τέλος αναδύονται νέες προοπτικές παραγωγικών μετασχηματισμών στη βάση διαρθρωτικών γνωσιολογικών και οργανωτικών αλλαγών, καθώς και μετεξελίξεων ή και ανατροπών στη συγκρότηση συνθηκών πολιτικής-οικονομικής δύναμης.

Βασική θέση του συγγραφέα είναι η αναγνώριση ότι οι οικονομίες -είτε περισσότερο ή συγκριτικά λιγότερο εύπορες, είτε φτωχές- είναι όλες τους αναπτυσσόμενες. Με άλλα λόγια, κάθε οικονομία αντιμετωπίζει τους δικούς της βασικούς αναπτυξιακούς προβληματισμούς, ιδιαίτερα σε περιόδους ριζοσπαστικών γνωσιολογικών και οργανωτικών μετασχηματισμών, καθώς και σε φάσεις θεμελιωδών περιβαλλοντικών ή άλλων ζωτικών αναγκών για την ανθρώπινη ασφάλεια και την κοινωνική ευημερία.

Στο βιβλίο, μεταξύ άλλων, αναλύονται ζητήματα όπως:

• Η δυναμική της μεγέθυνσης και της ανάπτυξης, με έμφαση στη μεταξύ τους αμφίδρομη σχέση αιτίου-αιτιατού.
• Τα στοιχεία θεσμικής οικονομικής στην αναπτυξιακή δυναμική: ο ρόλος των αγορών και του κράτους.
• Οι ανισότητες και η δημιουργία συνθηκών δυϊσμού, αλλά και ένδειας στη μακρόχρονη εξέλιξη των καπιταλιστικών συστημάτων.

Τέλος, προβάλλεται ως κυρίαρχη πρόκληση για την κοινωνική-οικονομική βιωσιμότητα η καταπολέμηση των συνθηκών φτώχειας και των αυξανόμενων ανισοτήτων σε ένα διεθνές σύστημα που χαρακτηρίζεται τόσο από μια αυξανόμενη αλληλεξάρτηση όσο και από την ανάδειξη πολλαπλών πόλων δύναμης και συμμετοχικής παρουσίας στις αποφάσεις.