ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ

Ο Βασίλειος Ν. Τατάκης γεννήθηκε το 1896 στην κοινότητα Συνετί της 'Ανδρου. Μικρό παιδί πήγε στη Σμύρνη, όπου δούλεψε και μορφώθηκε κοντά στον αδελφό του Γιάννη. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.

Εργάσθηκε πολλά χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση (Σκόπελος, Κύπρος, Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο και Νεάπολη της Κρήτης, Πειραιάς και Αθήνα). Έγινε Εκπαιδευτικός Σύμβουλος το 1945 και εξελέγη το 1958 καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στο νεοσύστατο τότε Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών (τώρα Ε.Ι.Ε.). Έγραψε πολλά βιβλία και μελέτες με αντικείμενο την Ιστορία της Φιλοσοφίας και τη Φιλοσοφία. Ενδεικτικά αναφέρουμε την Philosophie Byzantine (Παρίσι 1949, 21959, ισπανική μετάφραση 1952, ελληνική μετάφραση 1977), που αποτελεί την πρώτη στη διεθνή βιβλιογραφία συστηματική έκθεση της φιλοσοφικής σκέψης κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Από το 1969 η όρασή του σταδιακά τον εγκαταλείπει, αφαιρώντας του την ικανότητα να διαβάζει. Έζησε τα τελευταία χρόνια του (1972-1986) στην Αθήνα, συνεχίζοντας να συγγράφει ώς το θάνατό του. Καρπός της τελευταίας κυρίως περιόδου είναι το παρόν έργο, στο οποίο διαγράφεται η ιστορία αυτού του τόπου κατά τα πρώτα τρία τέταρτα του 20ού αιώνα μέσα από τα βιώματα και τους αγώνες ενός αυτοδημιούργητου αγροτόπαιδου.