ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΡΚΙΖΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΖΩΗΣ Η ΘΑΝΑΤΟΥ

"Τώρα θα μου πεις, με ρώτησε, ήταν τόσο μεγάλο το κακό που κοιμόμασταν πάνω από τους στάβλους, παρέα με τις αγελάδες και με τις πολλές ή λίγες μυρωδιές του και τ’ αναφέρω; Όχι αδερφέ, από τέτοια ήμασταν μαθημένοι, το κακό ήταν η συμπεριφορά αυτών που μας φύλαγαν ακόμα και αυτές τις ώρες της ανάπαυσης. Ήταν οι κλωτσιές, οι γροθιές, το βρίσιμο και η κάθε λίγο και λιγάκι υπενθύμιση πως ήμασταν οι «εχθροί του λαού» και φυσικά και του κόμματος, που μας κόστιζε.

Τη σωματική βία την αντέχεις, την ψυχολογική δεν υποφέρεις. Η καθημερινή ταπείνωση, το τσαλαπάτημα του φιλότιμου, άλλοι το λένε εγωισμό, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι να σταματήσει αυτή η συμπεριφορά ήταν που μας εξόργιζε, μας πονούσε όσο δεν φαντάζεσαι."