ΑΝΤΡΕΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ

Ανάμεσα στα 1911 και 1917, ο ρωσικός κινηματογράφος, ως γενικότερη έκφραση στη θεματολογία του, εξερευνούσε το τραγικό αίσθημα της ζωής, πρόβαλε με αόριστο τρόπο μια αγωνία που έμοιαζε να είναι η έκφραση μιας κοινωνίας που δε γνώριζε ακόμη πως βρίσκεται σε αποσύνθεση, πως ήταν λίγο πριν από τον κατακλυσμό.

Σε αυτές τις ταινίες της προεπαναστατικής περιόδου είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ένα είδος ρεαλισμού με μυστικιστικό ή και μηδενιστικό φόντο, ή ακόμη και νατουραλισμός, εμποτισμένος με πάθος για καταστάσεις δυστυχίας και καταστροφής.