ΑΝΘΙΝΟΣ ΔΙΑΚΟΣΜΟΣ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Αγιογραφία, παραδοσιακή ζωγραφική, δαπεδοστρώσεις με διακοσμητικά πετρώματα. Μεγάλοι τομείς εκδηλώσεως της ευαισθησίας του ανθρώπου στη διαμόρφωση του χώρου κατοικίας του, του χώρου λατρείας ή του δημόσιου χώρου, χώρου δηλαδή ευχάριστου, υποβλητικού ή αυστηρού, ανάλογα.

Στο πέρασμα των χρόνων, οι εκφάνσεις της διακοσμητικής τέχνης έχουν, για τον ελληνικό χώρο, κοινά χαρακτηριστικά. Είναι η αρμονία και η ευγένεια, ενίοτε όμως, με την επίδραση ξένων τεχνοτροπιών, αναζητείται το εντυπωσιακό και μεγαλειώδες (επίδραση της τέχνης μπαρόκ, μετά τα μέσα του 18ου αιώνα).

Φυσιοκρατικός διάκοσμος με νατουραλιστική απόδοση μορφών της φύσης παρατηρείται σε όλες τις εποχές της ελληνικής τέχνης. από την αρχαία μέχρι τη σύγχρονη εποχή, με κάποιο διάλειμμα στη βυζαντινή εποχή.

Ειδικά η παραδοσιακή ζωγραφική, η ζωγραφική των αρχοντικών του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα, αποτελεί ύμνο στη φύση. Στη ζωγραφική των αρχοντικών είναι έκδηλη η κληρονομιά της βυζαντινής ζωγραφικής, ιδιαίτερα στις μεγάλες τοπιογραφίες φρίζας.