ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1941-1944

ΓΡΕΒΕΝΑ-ΒΟΙΟ-ΒΕΡΜΙΟ

Πολλά βιβλία γράφτηκαν σχετικά με την Κατοχή και την Αντίσταση στην περιοχή Γρεβενών και Βοΐου. Θεώρησα κι εγώ σκόπιμο να γράψω τη δική μου ιστορία, να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία για τα γεγονότα εκείνης της εποχής, όπως ο ίδιος τα είδα και τα έζησα, καθότι συμμετείχα στον αγώνα από το 1941 μέχρι την ημέρα του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ. Είναι τιμή μου το ότι συμμετείχα στην Εθνική Αντίσταση και αγωνίστηκα για την πατρίδα μου την Ελλάδα.

Αποφάσισα να γράψω μετά από παρακίνηση πολλών φίλων και συναγωνιστών αλλά και την επιμονή και την πίεση των παιδιών μου. Χρόνια πριν είχα αρχίσει να κρατώ σημειώσεις, να γράφω ό, τι θυμόμουνα από την περίοδο 1941-1945. Από το 1990 και μετά, τους χειμώνες που έμενα στη Θεσσαλονίκη, άρχισα πιο συστηματικά να ανασύρω από τα βάθη της μνήμης πρόσωπα και γεγονότα και να τα καταγράφω στο χαρτί. 'Αλλωστε τα διαβάσματά μου ήταν σχετικά με την Εθνική Αντίσταση και αυτά φρέσκαραν τη μνήμη μου.

Για να γράψω αυτό το βιβλίο, θα είχα βοηθηθεί αρκετά, εάν είχα σήμερα το ημερολόγιο που κρατούσα καθημερινά από την αρχή του αγώνα μέχρι και το '44. Όταν βρισκόμουν στο Σέλι Βερμίου, το φθινόπωρο του '44, είχε φτάσει μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών που προερχόταν από τη Σερβία. Εκεί γνωρίστηκα με έναν Ελληνοαμερικανό στρατιώτη, δε θυμάμαι το όνομά του. Όπως μου είχε πει, ο πατέρας του καταγόταν από τον Πεντάλοφο ή το Βυθό Βοΐου. Αυτός με παρακάλεσε να του δώσω το ημερολόγιο, για να το στείλει στην Αμερική στη μάνα του. Λόγω της γνωριμίας και της εκτίμησής μου προς το πρόσωπό του τού το έδωσα κι έτσι στερήθηκα πολλά που καθημερινά έγραφα. Όσα γράφω στο βιβλίο είναι ό, τι κράτησε η μνήμη μου.

Αναφέρομαι στους αγώνες του λαού της Δυτικής Μακεδονίας που άντεξε στις πιέσεις του κατακτητή και συμπαραστάθηκε στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ και στην ΕΠΟΝ. Του αξίζει ένα μεγάλο «εύγε» για τους αγώνες του και τις θυσίες του. Υποστήριξε το κίνημα με αποφασιστικότητα και δύναμη και πιστεύω ακράδαντα ότι, εάν το κίνημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ δεν είχε την υποστήριξη του λαού, δε θα υπήρχαν και αξιόλογες εξελίξεις.

Και ενώ η Εθνική Αντίσταση υπήρξε ένα από τα μεγαλουργήματα του Έθνους μας, μετά την απελευθέρωση της πατρίδας μας οι αγωνιστές διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Η Εθνική Αντίσταση δεν τιμήθηκε. Τιμήθηκαν οι συνεργάτες των κατακτητών και η πατρίδα μας τους έδωσε προνόμια και συντάξεις.