ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ

Ο ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΑΙΩΝΑ

Ο Αλκιβιάδης υπήρξε η χαρακτηριστικότερη φυσιογνωμία της περιόδου του Πελοποννησιακού Πολέμου. Νέος, γοητευτικός, ταλαντούχος ρήτορας αλλά ταυτόχρονα και ένα άτομο υπερβολικά τυχοδιωκτικό, χωρίς ιδεώδη και ηθικές αναστολές, παρέλαβε την Αθήνα του Περικλή στο απόγειο της δύναμής της, κατά τα αμφίρροπα πρώτα χρόνια της μεγαλύτερης σύγκρουσής της με τη Σπάρτη, για να την δει να καταποντίζεται στον όλεθρο περίπου μια εικοσαετία αργότερα. Μέχρι τότε, ο ίδιος κατόρθωνε να ελίσσεται αριστοτεχνικά μεταξύ της πατρίδας του, της Σπάρτης αλλά και της Περσικής αυτοκρατορίας και να παραμένει αλώβητος από κάθε ανατροπή της τύχης. Τελικά, όμως, ο κόσμος στη διαμόρφωση του οποίου συνέβαλε τόσο δραματικά, συμπαρέσυρε και τον ίδιο στην πτώση του και ο Αλκιβιάδης είχε το άδοξο τέλος ενός κοινού φυγόδικου.