ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Και εκοίταξα τριγύρω τους θαμώνες
υπέρυθροι σαν ίσκιοι στους λειμώνες

του κάτω κόσμου, ρύθμιζαν τα χείλη,
και άλλοι σιωπηλοί, σαν να 'ταν φίλοι

άλλοι εξοφλούσαν κάποιο καταπότι
και άλλοι -οι πιο πολλοί- τον Ισκαριώτη.

Και συ, πού ήσουνα, ποιον εξοφλούσες,
ποιο φως ανομολόγητο κι αργούσες;

ποιο κοίτασμα σε πήρε, ποια πατρίδα
σε τύλιγε με βράχο και χλωρίδα;

Αργά, καθώς ξημέρωνε, κι ο αίνος
ολόφυρτος ανέβαινε, πνιγμένος,

στην Καλλιρόης, σαν παλιός διδάχος,
εκάθισα και έκλαψα μονάχος.