ΑΓΑΠΗ

Η πόλις ενηλικιώνεται. Τα αυτοκίνητα είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους δρόμους του Βόλου, ο πληθυσμός αυξάνεται προς το ξημέρωμα δεκάδες λέμβοι, φορτηγίδες και ένα μικρό ατμόπλοιο άρχισαν να πηγαινοέρχονται, αποβιβάζοντας στην προκυμαία τους πρόσφυγες, οι άνθρωποι αλλάζουν.

Η Ελένη δεν ένιωθε πια την ανάγκη να κρύβει την ιδιαιτερότητα της ζωής της σαν στίγμα πίσω από τέσσερις τοίχους. Ταυτόχρονα δε ερωτεύονται. Γελούσε κι έπαιζε μαζί της σαν μωρό ή την έβαζε να του μιλάει με τις ώρες, ενώ αυτός τη χάιδευε διαρκώς με το ονειροπόλο του βλέμμα, απιστούν.

"Aντε, πάμε", του είπε και προχώρησε πρώτη. Την ακολούθησε υπνωτισμένος, έχοντας καρφωμένο το βλέμμα στο κορμί της.