70 ΜΕΙΟΝ 3

Όσα ποιήματα προλάβαιναν θα έβγαιναν στο φως. Για όλα δεν υπήρχε χώρος, το ήξεραν καλά. Το συρτάρι άνοιξε την προγραμματισμένη ώρα και έκλεισε ακριβώς μετά από τρία λεπτά. Βγήκαν 70 ποιήματα. Μοίρασα σε όλα φτερά και τα άφησα ελεύθερα να γνωρίσουν τον κόσμο, να κάνουν ό, τι επιθυμούσε η καρδιά τους για ένα εικοσιτετράωρο πριν πάρουν θέση στο νέο μου βιβλίο.
Επέστρεψαν στην ώρα τους. Τα μέτρησα πάλι, και τώρα ήταν 70 μείον 3! Έλειπαν τα πιο μικρά, τα άγουρα, τα αθώα, τα χαριτωμένα. Τελευταία φορά τα είχαν δει σε ένα υπόγειο μπαρ φτηνού ξενοδοχείου της Ακτής να δοκιμάζουν τα αδιέξοδα καπνών, ποτών και ερώτων.
...Βρήκα τα χαμένα στις όχθες του Τίβερη αναίσθητα! Με ραγισμένη την καρδιά τα μετέφερα στο πλησιέστερο νοσοκομείο, τα έβαλαν στην εντατική. Και σύστησα την κλειστή ομάδα των 70 ΜΕΙΟΝ 3 ποιημάτων μου.